Μ’ αυτή τη σκέψη ξεκίνησα το ταξίδι μου για τη Νίσυρο. Ήταν ένα μακρινό ταξίδι. Από κείνα που ξεπερνούν τις μεγάλες προσδοκίες σου, σε ξυπνούν από τον λήθαργο της πόλης. Μίλια μακριά από την αισθητική του τσιμέντου, την… e-οχλαγωγία, τη γενικότερη παράνοια. Που αφυπνίζουν την ομορφιά μέσα σου και αυτή καθρεπτίζεται παντού. Από τα ταξίδια που δεν θες να επιστρέψεις. Οι άνθρωποι το έκαναν για ακόμα μία φορά. Και δεν υπάρχει πιο όμορφο συναίσθημα από το να γυρίζεις σπίτι νιώθοντας πως απέκτησες καινούργιους φίλους, που θα επιστρέψεις για να τους συναντήσεις ξανά. Στην πραγματικότητα ταξιδεύουμε προς το οικείο… Τα ταξίδια μας γίνανε αποδράσεις. Λες και είμαστε τίποτα φυλακισμένοι – χαρωποί δραπέτες από μια φυλακή που χτίσαμε οι ίδιοι. Καμιά φορά σκέφτομαι πόσο τυχεροί έπρεπε να νιώθουμε που ζούμε σε μια τόσο όμορφη και «εύκολη» χώρα. Με θάλασσα, εύφορη γη, δέντρα και σπηλάρια να ξαποστάσεις. Ψυχή, πνεύμα και καλή καρδιά να μοιραστείς. Με τόσο ήλιο, τόσο μεγάλο καλοκαίρι. Αν επιλέγουμε τη στενότητα, το τσιμέντο, την ηχορύπανση ή τις ψευδαισθήσεις, είναι δικός μας λογαριασμός, κι εμείς θα τον πληρώσουμε. Στη Νίσυρο υπενθύμισα στον εαυτό μου πως ο άνθρωπος χρειάζεται να βλέπει ανοιχτό ορίζοντα για να αναπνέει. Ανθρώπους να επικοινωνεί ουσιαστικά και να γελάει. Να γράφει στο χαρτί κι όχι στον γυάλινο αποδέκτη μιας οθόνης. Να πιάνει το χώμα και να χαίρεται. Να μυρίζει, να νιώθει, να ακούει, να απολαμβάνει. Όχι απαραίτητα καταναλώνοντας, όπως μας έμαθαν, ούτε αποτυπώνοντας σε χιλιάδες κλικ τις στιγμές του για να τις μοιραστεί σε κάποιο social και να τις… αποδείξει. Ταξιδεύουμε προς τα μέσα μας, για τη χαρά της φυγής, μα και για να θεραπευτούμε. Από το ταξίδι μου στη Νίσυρο θα κρατήσω αυτό. Ήμουν τόσο γεμάτη, που δεν με ένοιαζε να το φωτογραφίσω. Κι αν το έκανα, υποχρεωτικά, δεν με απασχόλησε καθόλου οι εικόνες μου να είναι αψεγάδιαστα όμορφες. Ήταν αληθινές, κι αυτό είναι υπεραρκετό. Η ομορφιά άλλωστε δεν φυλακίζεται σε ένα κάδρο. Βγαίνει από μέσα μας, όπως και η αλήθεια. Το φετινό καλοκαίρι σάς εύχομαι να μην το φωτογραφίσετε. Να το απαθανατίσετε ζώντας το ως το μεδούλι. Απλά, ανθρώπινα και όμορφα εκ των έσω.
