Γεύση... Ευρυτανίας

Την Ευρυτανία τη λάτρεψα για τις μαγικές γήινες πινελιές με τις οποίες είναι βαμμένη η φύση της αυτή την εποχή. Δεν θα ξεχάσω ποτέ το πιο πρόσφατο ταξίδι μου εκεί και το θέαμα που αντίκρισα σαν άνοιξα το παράθυρο το πρωί… Χάθηκα σ’ έναν πίνακα με χρυσοπόρφυρα φθινοπωρινά χρώματα, που κανένας ζωγράφος δεν θα μπορούσε να απαθανατίσει ικανοποιητικά… Καθώς πλησιάζουμε στο Καρπενήσι, γύρω μας υψώνονται ακοίμητοι θεματοφύλακες αιώνων οι ορεινοί όγκοι του Τυμφρηστού (Βελούχι), της Καλιακούδας, της Χελιδόνας και των Αγράφων. Στις δασωμένες πλαγιές τους φωλιάζουν πετρόχτιστα χωριά, σμιλεμένα με τέχνη και μεράκι, όπως το Μεγάλο Χωριό, οι Κορυσχάδες, το Βουτύρο και το Παλαιό Μικρό Χωριό. Πάνω από το Καρπενήσι υψώνεται επιβλητικό το Βελούχι, με το χιονοδρομικό κέντρο του. Αξίζει μια απόδραση με το αυτοκίνητο ως τα Φιδάκια, ένα κουκλίστικο χωριουδάκι πνιγμένο στα έλατα και με θέα στη μαγευτική λίμνη Κρεμαστών. Επιβάλλεται, επίσης, μια επίσκεψη στην ιστορική Μονή Προυσού, διανύοντας μια υπέροχη διαδρομή δίπλα στα νερά του ποταμού Καρπενησιώτη… 

Γεύση και ουσία

Παρά το γεγονός ότι η γη της Ευρυτανίας στο μεγαλύτερο τμήμα της είναι ορεινή, οι καρποί της δεν είναι λίγοι (όσπρια, κάστανα, καρύδια…) Στα βουνά και στα δάση της φυτρώνουν πολλά αρωματικά βότανα, όπως τσάι του βουνού, μελισσόχορτο, τίλιο, φασκόμηλο, ρίγανη, θυμάρι, αλλά φύονται και μανιτάρια και νόστιμα βατόμουρα (με τα οποία γίνεται θεσπέσια μαρμελάδα). Στα μαγαζιά με παραδοσιακά προϊόντα στο Καρπενήσι, το Μεγάλο Χωριό και τον Γαύρο βρίσκει κανείς μεγάλη ποικιλία από μαρμελάδες και γλυκά του κουταλιού (αγριοκέρασο, κάστανο, βύσσινο, αγριοβατόμουρο, καρυδάκι, σταφύλι, κυδώνι, φιρίκι, λεμόνι), αλλά και εξαιρετικό ελατίσιο μέλι και βασιλικό πολτό. Με καρπούς του δάσους φτιάχνονται τα θεϊκά λικέρ, όπως κράνα, βατόμουρο ή αγριοκέρασο. Τα παραδοσιακά χειροποίητα ζυμαρικά, όπως οι χυλοπίτες σε πολλές γεύσεις και χρώματα (με καρότο, παντζάρι ή σπανάκι…) συνοδεύουν εξαιρετικά τα πιάτα με κρεατικά (όπως ο κόκορας κρασάτος ή κοκκινιστός με χυλοπίτες). Νόστιμος είναι και ο σπιτικός τραχανάς (γλυκός ή ξινός), που αξιοποιείται σε μια θρεπτική αχνιστή σουπίτσα. Στην Ευρυτανία παράγονται και αυθεντικά τοπικά γαλακτοκομικά, όπως είναι το τσαλαφούτι (κατίκι) και το γίδινο βούτυρο. Το τυρί και τα αλλαντικά του τόπου συνοδεύουν ιδανικά το τσιπουράκι, που έχει ταυτιστεί με τη ζεστή φιλοξενία των κατοίκων. Στα ταβερνάκια της περιοχής απολαύσαμε καλά κρεατικά στη σχάρα ή στη σούβλα, κόκορα κρασάτο, αλλά και πέστροφα ψητή ή τηγανητή. Δοκιμάσαμε, επίσης, αρνάκι γάστρας με μελωμένες πατατούλες, μοσχάρι «χασάπικο» στο πήλινο με ντομάτα και κρεμμύδι, κυνήγι αγριογούρουνο στιφάδο, φασολάδα καυτερή (η περιοχή φημίζεται για τα νόστιμα φασόλια της), λαγόπιτα με χειροποίητο φύλλο και φέτα τριμμένη, λαχανοντολμάδες και γίδα βραστή. Για νόστιμα μεζεδάκια φθάσαμε ως το Κλαυσί, για να απολαύσουμε «χρυσά» σαγανάκια που παίρνουν… φωτιά, κόκκινες πιπεριές γεμιστές με τυροκαυτερή και πολλές άλλες γευστικές προκλήσεις. Από τα πιο γνωστά μέρη για καλό φαγητό είναι ο Γαύρος όπου θα γευτείτε ψητό στα κάρβουνα, κυνήγι, χοιρινή τηγανιά με κρασί και μανιτάρια, καλά μαγειρευτά και ρουμελιώτικες πίτες (θεσπέσια η «άφυλλη» ζυμαρόπιτα με τυρί και κολοκύθα). Ο τόπος άλλωστε έχει παράδοση στις χωριάτικες πίτες, που είναι φτιαγμένες με διάφορα υλικά (τυρί, χόρτα του βουνού, σπανάκι, κρέας κ.ά.). Για να πάρουμε μια καλή γεύση τους, επισκεφθήκαμε το εργαστήριο «Πλαστήρι» (τηλ. 22370 21000), για να δοκιμάσουμε τις λαχταριστές πίτες της κυρίας Τριανταφυλλιάς, με φύλλο ανοιγμένο στο χέρι. Εξαιρετική ήταν η παραδοσιακή χορτόπιτα με το τραγανό φύλλο και την πλούσια γέμιση που μας ετοίμασε. Ωστόσο, είχε δίκιο που επέμενε να δοκιμάσουμε και τον μπακλαβά της… Ήταν απλά θεϊκός! Και κάτι ακόμη σημαντικό: τις πίτες που φτιάχνει καθημερινά μπορούμε να τις πάρουμε και στο σπίτι μας, κατεψυγμένες (μεταφέρονται σε ειδικά κουτιά) για να τις ψήσουμε όποτε εμείς προτιμάμε.