Άπατη Αγράφων

Άγραφα. Αμέσως θα σκεφτείς ότι η ομορφιά του τόπου είναι απερίγραπτη. Μια πρόσκληση για ταξίδι σε αυτόν τον τόπο είναι απλά μια προσφορά που δεν μπορείς να αρνηθείς. Θες να πας και να ξαναπάς, να ζήσεις μια ακόμη φορά την άγρια ομορφιά τους. Εδώ είσαι στο βουνό, με όλη τη σημασία της λέξης, καθώς παντού γύρω σου ξεπροβάλουν βουνοκορφές. Και η φύση στα καλύτερά της. Ο Παναγιώτης Δαγρές της Pindus Hiking μοιράζεται ακριβώς αυτό το συναίσθημα: από τα τόσα υπέροχα μέρη που θα σε ταξιδέψει, θεωρεί τον τόπο αυτό ως κάτι το μοναδικό.

Μια που μου το πρότεινε, μια που φύγαμε! Συναντιόμαστε νωρίς το απόγευμα στην Κόρινθο και το σούρουπο ήδη βρισκόμαστε στο ταβερνάκι «Πανόραμα» του Κώστα Γαντζούδη στα Επινιανά, με την απίστευτη θέα στις γύρω κορυφές! Νιώθουμε ως Ολύμπιοι θεοί απολαμβάνοντας το νέκταρ του οίνου και το αμβροσιακό δείπνο μαγειρεμένο από την κυρία Γιώτα. Βουνίσιοι ακρίτες, το ζευγάρι ζει μόνιμα εδώ και κρατά ζωντανό τον τόπο παρέχοντας διαμονή και καλό φαγητό. Και ο τόπος σε αποζημιώνει προσφέροντας άφθονο ελατίσιο οξυγόνο στα 1000 μέτρα υψόμετρο και ασύγκριτη ομορφιά!

Ασπρόρεμα

 Το ξημέρωμα βρίσκει την ομάδα να έχει μεγάλη προσμονή για την πρώτη πορεία της εκδρομής, στο φαράγγι του Ασπρορέματος. Δεν θα επεκταθούμε πολύ γιατί έχουμε βρεθεί πάλι στο ονειρεμένο αυτό μονοπάτι κι έχουμε κάνει αφιέρωμα πρόσφατα. Πραγματικά, είναι ένα από τα πιο όμορφα μονοπάτια της χώρας μας και συνδέει το Ασπρόρεμα με τα Επινιανά. Ο Κώστας στο «Πανόραμα» θα θυμηθεί πώς, όταν ήταν κι αυτός μικρός, ερχόντουσαν κάθε μέρα τα παιδιά από το χωριό περπατώντας, χάρη σε αυτόν τον δρόμο, και διανύοντας πολλά χιλιόμετρα για να πάνε σχολείο. Το ίδιο συνέβαινε κι από το χωριό Ανηφόρα, όπου οι μαθητές περπατούσαν μέσα από το μονοπάτι που θα βαδίσουμε την επομένη και θα μας οδηγήσει στη μυστικιστική Άπατη. Αλλά και από άλλα Αγραφοχώρια, έως και μισό αιώνα πίσω, τότε που οι οικισμοί συνδέονταν ακόμη μόνο με μονοπάτια.

Στις μέρες μας τα μονοπάτια – εάν αποτελούν αξιόλογους περιηγητικούς προορισμούς, όπως αυτό του Ασπρορέματος – θα συντηρηθούν και θα αναδειχθούν. Διαφορετικά, η φύση θα τα εξαλείψει, θα τα κάνει κομμάτι της σιγά σιγά, σβήνοντάς τα από τον χάρτη μια για πάντα.

Ξεκινήσαμε οδικώς κι αφού περάσαμε από το χωριό Τρίδεντρο, συνεχίσαμε να ανεβαίνουμε προς τις κορφές των Αγράφων. Μόλις φτάσαμε ψηλά, εκστασιαστήκαμε! Γύρω μας παντού οι μύτες των βουνών κι εμείς μέρος αυτής της ουράνιας ομορφιάς. Πανέμορφα καταπράσινα λιβάδια εναλλάσσονται με ελατοδάση σε ένα παρθένο, απαράμιλλο βουνήσιο τοπίο. Πουθενά, όσο κι αν χάνεται το μάτι, δεν αντικρίζεις ίχνος πολιτισμού, μόνο μια ατέλειωτη ορεινή Εδέμ. Αποβιβαζόμαστε εδώ και συνεχίζουμε με τα πόδια, 7 χλμ. κατηφορικό χωματόδρομο, μέχρι να φτάσουμε στο εγκαταλειμμένο Ασπρόρεμα, γιατί ο δρόμος δεν είναι ακόμα κατάλληλος για το αυτοκίνητο, όπως θα μας πει ο Κώστας. Από το χωριό ξεκινά το μονοπάτι, αλλά αντί να το χρησιμοποιήσουμε επιλέγουμε για τις επόμενες δύο ώρες να κάνουμε ποταμοδιάσχιση (river trekking) και η ομορφιά του φαραγγιού πραγματικά μας ανταμείβει. Κάποια στιγμή, συναντάμε ένα γεφύρι και από εκεί μπαίνουμε στο μονοπάτι. Πολλές φορές σκαμμένο μέσα στο βράχο, περνά από ψηλά, σύριζα με τον γκρεμό και με εντυπωσιακή θέα στο φαράγγι! Σου κόβει την ανάσα η ομορφιά του! Είναι σκεπαστό με βλάστηση στο μεγαλύτερο τμήμα του και πολύ καλά συντηρημένο πρόσφατα, ύστερα από τις προσπάθειες της ομάδας «Οξυγόνο των Αγράφων» και την αιγίδα του Δήμου των Αγράφων. Όπως μάλιστα μου εξιστόρησαν μέλη της ομάδας σε μεταγενέστερη επίσκεψή μου στον τόπο, στοχεύουν να συνεχίσουν τη διάνοιξη-συντήρησή του ως την κορυφή Ντελιδήμι! Κατάκοποι ύστερα από τη μακριά πορεία μας, αλλά γεμάτοι με όμορφες εικόνες, φτάνουμε στη βάση μας, τα Επινιανά.