Φιλέρημα και συντροφικά

Αντί Επάθλου 107

Σαν πεταλούδα η Αστροπαλιά μοιάζει να συγκρατεί την απεραντοσύνη του μπλε. Αρχέγονος ναός η Σαμοθράκη, μας καλεί να κοινωνήσουμε στο ατέλειωτο πράσινο, να βαφτιστούμε στις βάθρες, να υποκλιθούμε στην άγρια ομορφιά. Σαν γνήσιες νησιώτισσες, οι γειτονιές του Ζάρακα κρατούν εικόνες ανόθευτες κι αυθεντικές. Σεργιανούμε στο κύμα, την άκρη του ονείρου. Στη Σκιάθο του Παπαδιαμάντη, την Ύδρα του Κοέν, την κεφαλονίτικη κουζίνα... Ελληνικό καλοκαίρι, άλλωστε, σημαίνει καλοκαίρι στο νησί. Ήλιος, θάλασσα, φιλέματα, μοναχικά δέντρα και σπίτια ταπεινά. Μια έρημη ακτή κι ένας Καραγάτσης στο χέρι. Στα νησιά λοιπόν είναι αφιερωμένο το καλοκαιρινό μας τεύχος. Ρούχο της θάλασσας, πολύτιμα πετράδια, μικροί καθρέφτες που αντανακλούν τη γαλήνη, τις θύμησες, το φως. Μακρινά, και κάποτε ιδιότροπα, μικρά ησυχαστήρια του νου και της ψυχής… Τις ιδέες μου ενησιώτισα, έγραφε ο μεταγλωσσικός Ελύτης στα «Πάθη» του Άξιον Εστί. Πως τις απομόνωσε, τις οριοθέτησε ήθελε να πει, αφήνοντας τη συνείδησή του καθαρή. «Απομονώνοντας τις ιδέες μου αντιστέκομαι στην αλλοτρίωση, υπερασπίζομαι το δακτυλικό μου αποτύπωμα, χαράσσω και ακολουθώ την ιδιωτική μου οδό. Ζω με την ελευθερία – την απελευθέρωση του δικού μου κόσμου. Χωρίς φραγμούς. Αυθεντικά…» είχε δηλώσει μεταξύ άλλων σε συνέντευξή του στην εφημερίδα Τα Νέα στις αρχές του ’90. «Και με αυτήν την έννοια, η απομόνωση δεν αποκλείει διόλου τη συνεύρεση», συνεχίζει. «Αντίθετα, την καθιστά ζωντανή, ουσιαστική και άμεση… Να έχεις την ψυχή σου στα δάχτυλα, στα μάτια, στα ρουθούνια, στα χείλη. Από ‘κει μιλάει ο κόσμος… Είναι ένας συμβολικός τρόπος να παρακινήσεις τους ανθρώπους…» Καλοκαίρι στο νησί. Φιλέρημα και συντροφικά. Σε μιαν ακτή έρημη, μα όχι …έρημοι, όπως θα πει ένας φίλος. Λιτά, με δυο ρούχα κι ένα σάκο αναμνήσεις. Kι ένα μόνο εισιτήριο επιβίβασης. Τα άλλα τα βρίσκουμε εκεί.

Τις ιδέες μου όλες ενησιώτισα, στη συνείδησή μου έσταξα λεμόνι

Προτάσεις

0
Shares

Σας αρέσει το site μας?

Ακολουθήστε μας στα social και δεν θα το μετανιώσετε...

0
Shares