Σκιάθος

Όνειρο στο κύμα

Πευκόφυτες, ατέρμονες χρυσές αμμουδιές, παραμυθένια μονοπάτια που οδηγούν σε άγνωστους παραδείσους, άγρια βράχια για βουτιές σε σμαραγδένια νερά, καλντερίμια στη νυχτερινή, άυπνη πόλη. Το Μπούρτζι, οι γραφικές Πλάκες, κάστρα και βιώματα από τις σελίδες του κυρ Αλέξανδρου. Αυτή είναι η Σκιάθος. Τόπος έμπνευσης για όνειρα, χαλάρωση και περιπέτεια.

Το κάστρο με τις είκοσι δύο εκκλησιές και το τζαμί, χτισμένα στο βορινότερο άκρο του νησιού, όπου τον 14ο αιώνα οι Σκιαθίτες κατέφυγαν κυνηγημένοι από τους πειρατές ζώντας στο ακρωτήρι απομονωμένοι από το υπόλοιπο νησί, είναι η πρώτη μας απόδραση για να νιώσουμε τη δόνηση του νησιού. Η λίμνη της Στροφιλιάς, κατόπιν, σταθμός πραότητας και αμέτρητων αποδημητικών πουλιών, διαφορετικών ειδών, καθώς και μερικών γκουρού που μεταφέρουν στους ανθρώπους την τέχνη της αυτοεξέλιξης πλάι στην όχθη της λίμνης. Μοτοκρός ανάβαση προς την Παναγία Κεχριά του 16ου αιώνα με τον ροζ τρούλο μέσα στον ελαιώνα, σε μια off road διαδρομή στο βελαδινόδασος. Ο όρμος της μικρής Κεχριάς, το ρόδινο ακρογιάλι του Παπαδιαμάντη, μας εμπνέει να στείλουμε ένα «ευχαριστώ» ευγνωμοσύνης στο ηλιοβασίλεμα. Παραδινόμαστε στο Τώρα. Πλάι στα κύματα, στο τρεχούμενο νερό ενός κοχυλιού-έκπληξης και στις μουσικές ανάσες του παραλιακού καπηλειού! Έτσι κάπως ξεκινάνε οι διακοπές στη Σκιάθο και συνεχίζονται με νυχτοπερπατήματα στα μπαράκια, δροσερά κοκτέιλ στις μαξιλάρες, στα σκαλάκια απέναντι από το λιμάνι, μεζεδάκια στα ταβερνεία των πλακόστρωτων, και με χορό μέχρι το πρωί στις live μουσικές σκηνές.

Γινόμαστε παιδιά…

Η πρωινή επίσκεψη στο σπίτι του Παπαδιαμάντη και η βολτίτσα στις Πλάκες και στο Μπούρτζι τελειοποιούνται με μια βουτιά στα κοραλλένια νερά με θέα προς τις Πλάκες, μαζί με τα παιδιά της γειτονιάς, ξανά και ξανά… Κι όταν γινόμαστε παιδιά, ανοίγει παρορμητικά η όρεξη για εξερεύνηση. Θαλάσσια σπορ στη χρυσή, οργανωμένη αμμουδιά Κουκουναριές, που καλύπτεται κυριολεκτικά από τα ομώνυμα δέντρα και από πολύ κόσμο. Στον οικισμό Τρούλο, με την αξέχαστη παραλία και τα ταβερνάκια, ακολουθούμε τη σήμανση προς το Μοναστήρι της Παναγίας Εικονίστρας, που χάνεται μέσα στις καστανιές, μόλις 8 χλμ. από την πόλη. Προσπερνάμε την παράκαμψη για Μεγάλο Ασέληνο μέσα σε ένα τοπίο από κουκουναριές. Ο Μεγάλος Ασέληνος έχει παχιά άμμο και ένα ωραίο μαγαζάκι. Μπορείτε να φθάσετε εκεί και με καραβάκι. Μετά το μοναστήρι, συνεχίζουμε τον βατό χωματόδρομο πάνω από τον καταπληκτικό όρμο του Μικρού Ασέληνου με την ήσυχη παραλία, όπου φθάνεις με έναν πεντάλεπτο ποδαρόδρομο. Στο επί Τουρκοκρατίας κρυφό σχολειό του Ιωάννη του Κρυφού, οι τοιχογραφίες του 1726, άγνωστου αγιογράφου, είναι από τις σπουδαιότερες στο νησί. Όπως και στον Χριστό του Κάστρου, θαυμάζουμε ολόσωμες παραστάσεις και το γενεαλογικό δέντρο του Χριστού. Στο ξωκλήσι μπορείτε να φθάσετε από τη μονή της Παναγίας Εικονίστρας απολαμβάνοντας έναν 40λεπτο περίπου περίπατο κάτω από σκιερά πλατάνια και σφενδάμια. Αλλά και ο χωματόδρομος συνεχίζει μέσα σε ρεματιές με τρεχούμενα νερά, κάτω από πλατάνια, και καταλήγει μετά από τρία χιλιόμετρα στην ερημική παραλία των Αλυγαριών, το ρόδινο ακρογιάλι του παπαδιαμαντικού αριστουργήματος με τα θραύσματα κασσίτερου.

Το «ρόδινο ακρογιάλι» του Παπαδιαμάντη μας εμπνέει να στείλουμε ένα «ευχαριστώ» ευγνωμοσύνης στο ηλιοβασίλεμα…

Βουτιές στα σμαραγδένια νερά στο Μπούρτζι με θέα τις Πλάκες
Η νυχτερινή ζωή στα σοκάκια της Σκιάθου
Η παραλία Κουκουναριές και πίσω ο υδροβιότοπος
Μεγάλος Ασέληνος
Κολύμπι στα Λαλάρια
Μικρή παραλία που βρίσκουμε εν πλω κάνοντας βαρκάδα

Μοναστήρι της επανάστασης και της τέχνης

Τέσσερα μόλις χιλιόμετρα από την πόλη, στον μυχό του κατάφυτου ρέματος του Λεχουνιού με τις πηγές, στην τοποθεσία Αγαλιανού, κάτω από την ψηλότερη κορυφή Καραφλυτζανάκα της Σκιάθου, είναι κτισμένο το Μοναστήρι της Ευαγγελίστριας ή Βαγγελίστρας (1794-1806) από μοναχούς κολλυβάδες που αποχώρησαν από το Άγιον Όρος, λόγω του αναβρασμού που υπήρχε με αφορμή την ημέρα του μνημοσύνου, το Σάββατο δηλαδή αντί της Κυριακής, και βασικό σύνθημα την επιστροφή στην αρχαία παράδοση της Εκκλησίας. Το πνεύμα των κολλυβάδων επηρέασε έντονα τη ζωή των κατοίκων της Σκιάθου και του πιο αξιόλογου των Ελλήνων πεζογράφων, του Σκιαθίτη Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, αλλά και του επίσης Σκιαθίτη από τη μητέρα του λογοτέχνη Αλέξανδρου Μωραϊτίδη. Η Μονή βοήθησε ηθικά και υλικά τα προεπαναστατικά κινήματα και την Επανάσταση του 1821. Σε αυτό το μοναστήρι, το 1807 σχεδιάστηκε, υφάνθηκε, ευλογήθηκε και υψώθηκε η πρώτη ελληνική σημαία, που εκτίθεται μαζί με πολλά μοναδικά κειμήλια στο Λαογραφικό μουσείο, στο πρώην ελαιοτριβείο της μονής. Στο μουσείο θαυμάζουμε λαϊκές φορεσιές των βόρειων Σποράδων, αργαλειούς και διάφορα άλλα εκθέματα: το μαγκιπείο, που ήταν ο φούρνος και το ζυμωτήριο της μονής, σημαντικό φωτογραφικό υλικό με θέμα τους Βαλκανικούς Πολέμους και τα γεγονότα που οδήγησαν στην απελευθέρωση το 1912-13. Τέλος, στον δεύτερο όροφο, φιλοξενούνται μουσικά όργανα απ’ όλο τον κόσμο. Σε αυτό το μοναστήρι, ο επικεφαλής ιερομόναχος Νήφων όρκισε τους οπλαρχηγούς Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, Ανδρέα Μιαούλη, Παπαθύμιο Βλαχάβα, Γιάννη Σταθά, Νικοτσάρα, τον Σκιαθίτη διδάσκαλο του Γένους Επιφάνιο - Στέφανο Δημητριάδη και πολλούς άλλους, μετά από μεγάλη σύσκεψη που έκαναν στο Μοναστήρι της Ευαγγελιστρίας για να καταστρώσουν το σχέδιο δράσης τους. Ο «Αλυπιακός οίνος», όπως αναφέρει ο Παπαδιαμάντης στο διήγημά του, «τα μαύρα κούτσουρα ήταν κατάλληλος ν’ ανακουφίζει τας λύπας, τους καημούς και τα βάσανα του κόσμου τούτου», είναι το κέρασμα στους προσκυνητές και φίλους της Μονής, όπου παρασκευάζονται παραδοσιακά γλυκά, μέλι, τσίπουρο, και εμφιαλώνεται το παραγόμενο ελαιόλαδο. Τον Δεκαπενταύγουστο συρρέουν πλήθη πιστών, ενώ την παραμονή κατανυχτική είναι η περιφορά του Επιτάφιου της Παναγίας, ένα έθιμο που διασώζεται σε ελάχιστα μέρη της Ελλάδας. Κοντινός ο περίπατος στο μονοπάτι, από Αγίους Αποστόλους ως το Κρύο Πηγάδι, δημιουργεί ευφορία, ανάμεσα στις ιαματικές σφενδαμιές και τις αγριοκορομηλιές με πεταλούδες και πουλιά να μας συντροφεύουν.

Διακοπές είναι οι παραλίες…

…γι’ αυτό και καταλήγουμε στα γαλήνια νερά της Μεγάλης Άμμου, της μεγαλύτερης παραλίας του νησιού με το πράσινο να κυριαρχεί, τόσο στην οργανωμένη πλευρά όσο και στην πιο ερημική. Η χρυσαφένια άμμος της Αχλαδιάς έχει άριστη τουριστική υποδομή, ενώ προστατευμένη μέσα σε όρμο είναι η Καναπίτσα με πρασινογάλανα νερά σε κατάφυτη τοποθεσία με δωμάτια και ξενοδοχεία, και η διπλανή Τζανέρια απ’ όπου ξεκινούν τις πλεύσεις τους τα καραβάκια. Πιο ρομαντική η Αγία Παρασκευή, ενώ στο κάμπινγκ μέσα στον εύφορο Ξάνεμο η παραλία βλέπει το ηλιοβασίλεμα. Το φλογερό κόκκινο μας μαγεύει πάνω στα νερά του Μεγάλου Γιαλού. Στο εξωτικό Μανδράκι με τους πελώριους αμμόλοφους φθάνουμε με καραβάκι, όπως και στα νησάκια Τσουγκριές, που προσφέρονται για απόλυτη νηνεμία στον ίσκιο πυκνής φυλλωσιάς. Με πλεούμενο, προτείνουμε τον όρμο του Νικοτσάρα όπου τα δέντρα φιλούν τη θάλασσα και καθρεφτίζονται μέσα της, τη μικρή ακτή Κεφάλα και τα Λαλάρια με τα ολόλευκα βότσαλα για να κολυμπήσουμε στα τιρκουάζ νερά ως τα απόκρημνα βράχια με τις σπηλιές.

Η Παναγιά Κεχριά
Παραλία Τζανέρια
Σιφέρι
Μουσείο μουσικών οργάνων στο μοναστήρι της Ευαγγελίστριας
Μαξιλάρες στα μπαράκια της Σκιάθου
Πλοιάριο κατάμεστο με επισκέπτες περνά μπροστά από τις Πλάκες

Προτάσεις

0
Shares

Σας αρέσει το site μας?

Ακολουθήστε μας στα social και δεν θα το μετανιώσετε...

0
Shares