Ο μόνος τρόπος για να γνωρίσεις έναν τόπο είναι περπατώντας τον, και εδώ, στη γη που γεννήθηκε ο Πάνας, η πεζοπορία μοιάζει μονόδρομος. Ο κατσικοπόδαρος γιός του Ερμή, σύμβολο της βουκολικής ζωής, προστάτης γεωργών, βοσκών, κτηνοτρόφων, αλλά και έμβλημα μοναχικότητας, καθώς εγκαταλείφθηκε από τη μητέρα του αμέσως μόλις γεννήθηκε, αποτελεί τον Θεό που γεφυρώνει τον άνθρωπο με τη φύση. Βάδισμα καρτερικό και σταθερό στον καθαρό αέρα, στους ήχους και τα αρώματα είναι ο μόνος τρόπος να ξυπνήσεις τις αισθήσεις σου και να επανασυνδεθείς με τη φύση και τον εαυτό.

Η διώρυγα της Κορίνθου αποτελεί το ορόσηµο που χωρίζει την Πελοπόννησο από την υπόλοιπη ηπειρωτική Ελλάδα. Τα Ίσθµια λειτουργούν στο µυαλό µου σαν πέρασµα. ∆ιασχίζοντας µε το αµάξι τη γέφυρα, πάντα ανασηκώνοµαι ελαφρά στο κάθισµα, για να µπορέσω να δω έστω και στιγµιαία τη θάλασσα και να έχω έτσι και το οπτικό ερέθισµα, ότι εισέρχοµαι σε τόπο διαφορετικό. Ο καινούργιος αυτοκινητόδροµος µε τις απανωτές σήραγγες ενισχύει την αίσθηση του περάσµατος, της µετάβασης σε χρόνο αλλοτινό. Όταν πλέον, µετά τη Μεγαλόπολη, εγκαταλείπουµε την εθνική οδό και αρχίζουµε να ανηφορίζουµε τα βουνά, αφήνοµαι στην απόλαυση του τοπίου...

Apollo Trails και Αµπελιώνα Μεσσηνίας

Η Αρκαδία είναι ένας τόπος ειδυλλιακός, αγνός, αγροτικός, ορεινός, περιστοιχισµένος από βουνά, µακριά από τη θάλασσα. Εδώ οι άνθρωποι κατοικούν συνεχόµενα από αρχαιοτάτων χρόνων. Η παρουσία τους είναι εµφανής καθώς ο µόχθος της επιβίωσής τους έχει διαµορφώσει τη γη και το τοπίο. Ο οικισµός της Αµπελιώνας στα σύνορα Αρκαδίας, Ηλείας και Μεσσηνίας (στην αρχαιότητα η Αρκαδία είχε διαφορετικά όρια από τα σηµερινά) θα είναι το ορµητήριό µας για την εξερεύνηση του ολοκαίνουριου δικτύου µονοπατιών «Apollo Trails», που µετρά συνολικά 90χλµ. και πήρε το όνοµά του από τον «Παρθενώνα της Πελοποννήσου», τον Ναό του Απόλλωνα στις Βάσσες. 

Η Αµπελιώνα είναι ένα παραδοσιακό ορεινό χωρίο, χτισµένο σε καταπράσινο δάσος από καστανιές και αναρίθµητες φυσικές πηγές, λιθόστρωτα καλντερίµια και πετρόχτιστα σπίτια. Στην πλατεία του χωριού δεσπόζει η Τρανή Βρύση που τρέχει όλο τον χρόνο δροσερό νερό, ποτίζει τα κηπευτικά και τις καλλιέργειες, ενώ αποτελεί την κύρια πηγή τροφοδότησης του τοπικού δικτύου ύδρευσης. Λίγα µέτρα από την πλατεία και σε απόλυτη αρµονία µε το φυσικό περιβάλλον βρίσκεται το ειδυλλιακό συγκρότηµα Abeliona Retreat του Σπύρου Αγγελόπουλου. Είναι ο µοναδικός ξενώνας στο χωριό, ένας ζεστός και φιλόξενος χώρος που προσφέρεται για ξεκούραση τόσο του σώµατος όσο και του πνεύµατος, αφού εδώ µέσα από θεραπευτικές δραστηριότητες µπορεί κανείς να έρθει σε επαφή µε τον εαυτό του.

Η Αµπελιώνα έχει µονοψήφιο αριθµό µόνιµων κατοίκων, η πλειοψηφία των οποίων ανήκει στην τρίτη ηλικία. Χωρίς το όραµα του Σπύρου και του πατέρα του, Νίκου Αγγελόπουλου, που µε προσωπική δαπάνη αναγέννησε το χωριό, βάζοντάς το στον ταξιδιωτικό χάρτη, αυτό θα είχε πιθανότατα την τύχη των υπόλοιπων ορεινών οικισµών της ελληνικής υπαίθρου, που ερήµωσαν µε την πάροδο του χρόνου. Σε µια προσπάθεια ενδυνάµωσης της τοπικής κοινωνίας και ανάδειξης του θησαυρού της φυσικής και πολιτιστικής οµορφιάς του τόπου, αναστήλωσε όλο το χωριό φροντίζοντας την πλατεία, τα πεζοδρόµια, φτιάχνοντας τον πρώτο ξενώνα, τις «Εποχές», και το καφενείο του χωριού, «Το µαγαζάκι του Σπύρου». Είναι τόσο εµφανής η δουλειά και το µεράκι τους, που µπαίνοντας στο χωρίο αµέσως αντιλαµβάνεσαι ότι κάτι διαφορετικό γίνεται εδώ. Η αναγέννηση όµως δεν περιορίστηκε στα παραπάνω. Ως συνεχιστής του οράµατος, ο γιός του, Σπύρος Αγγελόπουλος, µετάλλαξε τον ξενώνα στο σύγχρονο «Abeliona Retreat», δηµιουργώντας παράλληλα, το δίκτυο µονοπατιών «Apollo Trails», το οποίο εντάσσεται σε ένα συνολικό σχέδιο, που έχει ως« στόχο την ανάδειξη της περιοχής ως έναν νέο τουριστικό προορισµό µε εναλλακτικό πρόσηµο (Arcadian Land of Apollo). «Ο φυσικός πλούτος, το πλήθος των µνηµείων αρχαιολογικού ενδιαφέροντος, η άυλη πολιτιστική κληρονοµιά, καθώς και η ανάπτυξη εναλλακτικών µορφών τουρισµού θα βοηθήσουν στην τουριστική ανάπτυξη της περιοχής, στον επαναπατρισµό των κατοίκων των χωριών της, και εν τέλει στην αναβίωση ενός γεωγραφικού χώρου, γύρω από τον Ναό του Επικούριου Απόλλωνα, ο οποίος έµοιαζε να είχε ξεχαστεί από τον Θεό», µας λέει ο ίδιος. Όπως συµβαίνει συχνά, η πλειονότητα των µονοπατιών προϋπήρχε, συνδέοντας κατά το παρελθόν τα χωριά µεταξύ τους. Ο κ. Φοίβος Τσαραβόπουλος, από τα «Μονοπάτια της Ελλάδας» (Paths of Greece), µας µίλησε για τις δυσκολίες ανίχνευσης και εξερεύνησης του παλιού δικτύου. «Σε κάποιες περιπτώσεις η διάνοιξη ήταν αρκετά απαιτητική… Καθώς τα µονοπάτια δεν είχαν χρησιµοποιηθεί για πολλές δεκαετίες, η βλάστηση τα είχε κατακλύσει, γεγονός που µας ανάγκασε ουσιαστικά να ανιχνεύουµε τη διαδροµή καθαρίζοντας µέτρο-µέτρο…».

Το Apollo Trails αποτελείται από εννέα διαδροµές και συνδέεται µε δύο ακόµη µονοπάτια του Παρράσιου Πάρκου Πολιτιστικής κληρονοµιάς. Τα µονοπάτια αποτελούν διαδροµές µέσα στον χρόνο και συνδέουν το παρελθόν µε το παρόν. Τα ονόµατα των µονοπατιών: της Θεραπείας, του Φωτός, της Αγάπης, της Ευδαιµονίας, της Χαράς, της Απλότητας κ.ά, µαρτυρούν την ευεργετική επίδραση που έχουν στους περιπατητές, οι οποίοι θα αφεθούν στην οµορφιά της φύσης και θα τα περπατήσουν. Εµείς διαλέξαµε να περπατήσουµε το «Ιερό Μονοπάτι», που ξεκινάει από την Αµπελιώνα και καταλήγει στην κορυφή του Λύκαιου Όρους, µε ενδιάµεση στάση στον Άγιο Σώστη.

Με υψόμετρο στα 1400μ., το Λύκαιο Όρος, ο Αρκαδικός Όλυμπος ή Ιερή Κορυφή ήταν το ιερό βουνό των αρχαίων Αρκάδων.

Σε πολύ μικρή απόσταση από την Αμπελιώνα βρίσκεται ένα πυκνό δάσος από αιωνόβιες καστανιές, από τα μεγαλύτερα και παλαιότερα της Πελοποννήσου.
Το μονοπάτια διασχίζουν ενδιαφέρουσες εναλλαγές τοπίου και πολλά μικρά εκκλησάκια.
Η Αμπελιώνα είναι ένα γραφικό χωριό, που κουβαλάει τους ήχους και τα αρώματα μιας άλλης εποχής.
Η επιβλητική θέα από το Λύκαιο Όρος.

Αν κάτσεις λίγο σιωπηλός μπορεί και να ακούσεις τον θεό Πάνα που παίζει το σουραύλι του και τραγουδά καθισμένος σε κάποιο βράχο, ατενίζοντας τα βουνά…

Το «Ιερό µονοπάτι» για την κορφή του Λύκαιου

Το Abeliona Retreat είναι χτισµένο στην πλαγιά του βουνού και τα µπαλκόνια του χαζεύουν το οροπέδιο της Αρκαδίας, µέσα από το οποίο ο ζωοδότης ήλιος φέγγει µπροστά µας και σηκώνεται στο στερέωµα. Ρουφήξαµε λαίµαργα την πρωινή λάµψη του, µισοκλείσαµε τα µάτια µας στις πρώτες δειλές ζεστές ακτίνες του και αφεθήκαµε να παρασυρθούµε στις πρωινές συνοµιλίες των πουλιών. Ήπιαµε τον καφέ µας, ελληνικό στη χόβολη και µετά από µια πλούσια ζεστή φέτα ψωµί µε βούτυρο και µέλι, αφήσαµε πίσω µας τον ξενώνα ανηφορίζοντας το µονοπάτι. Η διαδροµή περνάει µέσα από πυκνή βλάστηση, η οποία αν και χειµώνας γίνεται απόλυτα αισθητή, για να καταλήξει στην άσφαλτο κι από εκεί στον γραφικό οικισµό του Άγιου Σώστη στις δυτικές πλαγιές του Λύκαιου Όρους. Από εδώ και έπειτα η θέα µε την ανηφοριά αποκτά γραµµικό συσχετισµό: όσο περισσότερο αυξάνεται η ανηφόρα τόσο περισσότερο η θέα αποκαλύπτεται και αποζηµιώνει την προσπάθεια της ανάβασης. Οι καταπράσινοι ζωηροί κισσοί δίνουν µια νότα αισιοδοξίας στο χειµωνιάτικο τοπίο. Σφιχταγγαλιασµένοι µε τους γυµνούς κορµούς των δέντρων µοιάζουν µε απόπειρα…παρηγορητική της φύσης προς τα δέντρα! Τα µωβ κρινάκια, που προβάλουν διστακτικά εδώ και εκεί, διαδίδουν το µήνυµα για την έλευση της άνοιξης που πλησιάζει.

∆ιασχίζουµε ένα µικρό οροπέδιο, µε πεζούλια, αλώνια και ερειπωµένα καλύβια, απόδειξη τρανή στο διηνεκές, του ανθρώπινου µόχθου, ενώ στο βάθος δεσπόζει η κορυφή του Λύκαιου. Στεκόµαστε για λίγο να θαυµάσουµε την οµορφιά που µας περιβάλλει και να πάρουµε µιαν ανάσα. Με υψόµετρο στα 1400µ., το Λύκαιο Όρος - ο Αρκαδικός Όλυµπος ή Ιερή Κορυφή ήταν το ιερό βουνό των αρχαίων Αρκάδων. Το όνοµά του προέρχεται από τη ρίζα Λυκ- που σηµαίνει φως. Εδώ, πίστευαν, ότι γεννήθηκε ο ∆ίας, που στη συνέχεια παραδόθηκε από τη µητέρα του Ρέα στις τρείς Νύµφες: τη Νέδα, τη Θεισόα και την Αγνώ για να τον αναθρέψουν. Στις παρυφές του όρους η αρχαιολογική ανασκαφή έχει φέρει στο φως αρχαίο στάδιο µε ιππόδροµο. Εδώ λάµβαναν χώρα τα Λύκαια, φηµισµένοι αθλητικοί αγώνες προς τιµήν του Λύκαιου ∆ιός που χρονολογούνται πριν ακόµα από τους Ολυµπιακούς Αγώνες. Θεµατοφύλακες της ιστορίας, πρόβατα και κατσίκια συνεχίζουν αµέριµνα τη βοσκή τους πλάι στα αρχαία σπαράγµατα και µας εισάγουν το αίσθηµα της αρµονίας: η µακραίωνη ανθρώπινη δηµιουργία εναρµονίζεται µε τη φύση σε µια εικόνα γαλήνια. Αν κάτσεις λίγο σιωπηλός µπορεί και να ακούσεις τον θεό Πάνα που παίζει το σουραύλι του και τραγουδά καθισµένος σε κάποιο βράχο, ατενίζοντας τα βουνά…

Ο χωµατόδροµος, που ξεκινά από το σηµείο των ανασκαφών, µας οδηγεί στην κορυφή του Προφήτη Ηλία του Λύκαιου. Λουσµένη στο φως, έχει σχήµα στρογγυλό και µοιάζει µε αρχαίο τύµβο. Εδώ, µέχρι το τέλος της αρχαιότητας, συγκεντρώνονταν ο αγροτοποιµενικός πληθυσµός της περιοχής και εκδήλωνε µε θυσίες ζώων, την ευλάβειά του προς τον ∆ία. Καθώς αποµακρύνεται από τα γήινα, ψηλά στις βουνοκορφές ο άνθρωπος επικοινωνεί καλύτερα µε το Θείο…  Στην κορυφή του αντικρίζει κανείς ως σήµερα τον Βωµό… τέφρας από τα διαδοχικά στρώµατα της στάχτης που σχηµάτισαν τα υπολείµµατα των καµένων οστών… Η θέα από την κορυφή του Λυκαίου είναι εκπληκτική και επιβλητική. Κάτω από τα πόδια µας, στη µια πλευρά δεσπόζει το οροπέδιο της Μεγαλόπολης και από την άλλη η κοιλάδα του Αλφειού, µέχρι το Ιόνιο. Η γαλήνη του φυσικού τοπίου, σε συνδυασµό µε τις δονήσεις από την πανάρχαια λατρεία του ∆ία, δεν µπορεί παρά να συναρπάσει και τον πιο απαιτητικό περιπατητή. Η αγωνιώδης αναζήτηση του ανθρώπου από την απαρχή της ιστορίας να γνωρίσει εκείνη τη δύναµη που διαφεντεύει το στερέωµα και δίνει πνοή στην ύλη, αποκτά εδώ µορφή που σχεδόν την αγγίζεις.

Η Αρκαδία υπήρξε κατά το παρελθόν σύµβολο της βουκολικής ζωής µε τους µύθους, που προσωποποιούν τη φύση, να εµπνέουν την τέχνη και τους ποιητές. ∆εν είναι άλλωστε τυχαίο το µεγάλο ρεύµα Αρκαδισµού, που άνθισε κατά την Αναγέννηση. Το αρκαδικό ιδεώδες του απλού, ήρεµου και νοµάδικου βίου των κατοίκων, σε συνδυασµό µε τη φυσική οµορφιά από τις κοιλάδες και τα καταπράσινα βουνά, αποτελεί φόρο τιµής στο αρκαδικό µέτρο, που δεν επιτρέπει τα ανθρώπινα να επιβληθούν στη φύση. Αυτό το νιώθει έντονα ο επισκέπτης στην Αµπελιώνα. Ο καθαρός αέρας, η ευτυχία της ήρεµης ζωής, η χαρά του απλού και φυσικού που γεύεσαι περπατώντας τον τόπο και µαθαίνοντας την ιστορία του, δεν µπορεί να σε αφήσει ασυγκίνητο. Στο ταξίδι αυτό ο χρόνος, σαν µια ακόµα ψευδαίσθηση, καταρρέει. Τα µονοπάτια δεν συνδέουν µόνο τον ένα τόπο µε τον άλλο, αλλά σε οδηγούν πίσω στην αληθινή σου φύση και ταυτότητα - στην παράδοση άνευ όρων στη φυσική ροή. Και ένα είναι σίγουρο, φεύγεις γεµάτος και πιο πλούσιος.

Οι ανασκαφές στις παρυφές του Λυκαίου Όρους έφεραν στο φως σημαντικά ευρήματα, που βεβαιώνουν την πανάρχαια καταγωγή των λατρευτικών δραστηριοτήτων και αγώνων στην περιοχή.
Ο Ορειβατικός Σύλλογος Λουτρακίου στο μονοπάτι για την Αμπελιώνα.
Τα μονοπάτια στην Αρκαδική γη του Απόλλωνα είναι έμπευση για να βρεις την ευδαιμονία και το φως μέσα σου.
Λύκαιο Όρος. Τα μονοπάτια στην Αρκαδική γη του Απόλλωνα είναι έμπευση για να βρεις την ευδαιμονία και το φως μέσα σου.

Προτάσεις

info's

Ευχαριστούµε θερµά την κυρία Γεωργία Αρβανίτη από το Apollo trails και τον κύριο Φοίβο Τσαραβόπουλο από τα Μονοπάτια της Ελλάδας για την πολύτιµη βοήθειά τους.

Για την φιλοξενία ευχαριστούµε θερµά τον κύριο Σπύρο Αγγελόπουλο και το όλο το προσωπικό του Abeliona Retreat. Τοπική αρχιτεκτονική, φυσικά υλικά και µια µαγευτική τοποθεσία στην πλαγιά ενός καταπράσινου βουνού, το Abeliona Retreat είναι το ιδανικό µέρος για να ξαναβρείτε το προσωπικό σας µονοπάτι. Αποτελεί ιδανικό περιβάλλον για να συνδυάσετε Trekking µε Yoga, διαλογισµό και άλλες οµαδικές θεραπευτικές δραστηριότητες που συχνά διοργανώνονται στο ειδικά διαµορφωµένο Yurt. Στο εστιατόριό του θα απολαύσετε ένα µενού βασισµένο σε ντόπια, πιστοποιηµένα βιολογικά υλικά και παραδοσιακές συνταγές. Πληροφορίες – κρατήσεις: www.abeliona-retreat.com.

Ο Σπύρος Σταρίδας από τα Μονοπάτια της Ελλάδας σχεδίασε τους έντυπους χάρτες και την χαρτογραφική απεικόνιση του κάθε µονοπατιού του δικτύου Apollo trails. Πληροφορίες για όλες τις διαδροµές θα βρείτε στην ιστοσελίδα www.apollotrails.com.

Θα το βρείτε στο

τεύχος 125

0
Shares

Σας αρέσει το site μας?

Ακολουθήστε μας στα social και δεν θα το μετανιώσετε...

0
Shares