Μόλις 5 χιλιόμετρα από τη Μεγαλόπολη, χτισμένο κάτω από τον λόφο του παλιού φρουρίου, βρίσκεται το ιστορικό, λόγω της αλλοτινής βυζαντινής του αίγλης, Λεοντάρι. Η αρχιτεκτονική των πετρόχτιστων αρχοντικών σού επιβάλλει έναν περίπατο. Αξιοθαύμαστος σε μέγεθος είναι ο βυζαντινός ναός των Αγίων Αποστόλων, που στα πόδια του ξετυλίγεται μια τεράστια πλατεία. Αποζητώντας λίγη ξεκούραση στον καφενέ, εξασφαλίζουμε τα κλειδιά του ναού για να δούμε το εσωτερικό. Μετά λύπης διαπιστώνουμε πως παλαιότερες προσπάθειες σοβατίσματος κατέστρεψαν αρκετές από τις σπάνιες τοιχογραφίες του. Αξιοθέατο της περιοχής είναι και ο εγκαταλειμμένος πια σιδηροδρομικός σταθμός, στην τοποθεσία Λεύκτρον. Ενώ έχουμε ακόμη δρόμο για τον προορισμό όπου θα καταλύσουμε, κατευθυνόμαστε προς τον Λογκανίκο. Στον δρόμο μας συναντούμε δυο μονές, τη Μονή Μπούρα και τη Μονή Αμπελάκι. Θα επισκεφθούμε τη δεύτερη. Σε απόκοσμο τοπίο, σαν φορεσιά του βράχου κρέμεται το μοναστήρι. Οι καλοσυνάτες καλόγριες θα μας ξεναγήσουν στον κυρίως ναό μπροστά στη θαυματουργή εικόνα της Μακελλαρίτισσας, που εορτάζει στις 8 Σεπτεμβρίου. Απέναντι από τον δρόμο, δυστυχώς η πινακίδα δεν είναι εμφανής, βρίσκονται οι πηγές του Ευρώτα. Τοπίο φροντισμένο, ειδυλλιακό και φορτωμένο με ψηλά πλατάνια. Σύμφωνα με τον μύθο, η όμορφη βασίλισσα της Σπάρτης Λήδα στον ποταμό αυτό, έγινε ταίρι με τον πανούργο Δία, που μεταμορφωμένος σε κύκνο απέκτησε μαζί της την ωραία Ελένη και τους Διόσκουρους. Λέγεται μάλιστα πως το χρώμα των αυγών ήταν αυτό του γαλάζιου υάκινθου, του άνθους του έρωτα. Τώρα τη θέση του κύκνου έχουν πάρει χήνες και –πού ξέρεις– μπορεί να είναι μετουσιωμένες μικρές θεότητες μάλλον θηλυκές αφού μία εξ αυτών μονοπωλούσε συνεχώς την προσοχή και τα χάδια του συνεργάτη μου. Με μόλις 290 κατοίκους, τον Λογκανίκο στολίζουν τρεις βυζαντινοί ναοί, του Αγίου Δημητρίου, της Κοιμήσεως της Θεοτόκου και του Αγίου Γεωργίου. Τυχεροί σταθήκαμε αφού στο διάβα μας συναντήσαμε τον πατέρα Ανδρέα, που άνοιξε για εμάς τον ναό του Αγίου Γεωργίου ο οποίος βρίσκεται εντός του κοιμητηρίου της περιοχής. Ο εσωτερικός διάκοσμος με τις μοναδικές τοιχογραφίες, κόσμημα άλλης εποχής. Μα τι κρίμα, μαρτυρά καθημερινά την αδυσώπητη φθορά του χρόνου.
Ευλογημένο το Γεωργίτσι, πνιγμένο από κάθε λογής δέντρα, 104 σπάνια βότανα, άγριες τριανταφυλλιές, ορτανσίες και όλων των ειδών τα μανιτάρια.
Καστόρειο Φύση κι αρχιτεκτονική
Ο ορεινός Ταΰγετος έχει να μας συστήσει κι άλλα χωριά. Στην ανατολική του πλευρά και σε υψόμετρο 500 μ. βρίσκεται το Καστόρειο ή Καστόρι. Απέχει 17 χλμ. από τη Σπάρτη και είναι περισσότερο αναπτυγμένο επιχειρηματικά. Ο πληθυσμός του ανέρχεται στους 400 κατοίκους κατά τους χειμερινούς μήνες. Παλαιότερα λειτουργούσαν όλες οι υπηρεσίες, τώρα έχει μείνει μόνο το σχολείο. Οικονομικά στηρίζεται στη ζωοτροφία και την κτηνοτροφία και στην καλλιέργεια της ελιάς. «Καλή σοδειά, καλή λαδιά, καλή χρονιά» συνηθίζουν να λένε στο πανηγύρι που διοργανώνεται τέλη Νοεμβρίου για να τιμήσουν τον ιερό καρπό. «Μπουκουβάλας» το ονομάζουν με πρωταγωνιστή το λουσμένο στο ελαιόλαδο ψωμί. Το μέρος ενδείκνυται κυρίως για εναλλακτικό τουρισμό, και μπορεί να συγκινήσει και τους εραστές του ποδήλατου. Διαθέτει 140 χλμ. μονοπάτια, σπήλαια, 3 μεγάλα φαράγγια, εκ των οποίων το ένα, το φαράγγι των Μύλων, έχει 34 καταρράκτες. Τελευταία Κυριακή του Δεκεμβρίου οργανώνεται ορεινός ημιμαραθώνιος διεθνούς εμβέλειας. Ο σύλλογος φίλων Ταϋγέτου «Λουσίνα» δραστηριοποιείται στις οργανωμένες πεζοπορίες, με την πιο χαλαρή στις όχθες του Κάστορα, που προσφέρει ευεξία και τόνωση σε καταπράσινο τοπίο. Η αρχιτεκτονική του χωριού άξια θαυμασμού και μελέτης. Κτίσματα παλιά, επιβλητικά και χρωματιστά σε ταξιδεύουν στο παρελθόν. Μια βόλτα στα σοκάκια του αρκεί για να μπερδέψει στα μάτια σου ένα πάντρεμα ορεινής πέτρινης αρχιτεκτονικής με αριστοκρατικά νησιώτικα στοιχεία. Θα απολαύσουμε ένα καφεδάκι στην πλατεία μαζί με τους χωριανούς, που με πολλή αγάπη και καμάρι θα μας μιλήσουν για την τοπική εφημερίδα τους τον «Πολυδεύκη». Πάνω απ’ το χωριό, στην είσοδο του φαραγγιού, υψώνεται η ιερά μονή της Ζωοδόχου Πηγής, ενώ μπροστά μας ο πολιούχος τους, ο Άγιος Θεόκλητος, που μοιράζεται τη στέγη του με τη χάρη της Παναγιάς. Το εσωτερικό του, ατμοσφαιρικό, με εντυπωσιακό ξύλινο τέμπλο και ιδιαίτερες αγιογραφίες. Στο Καστόρι λειτουργεί από το 1969 το ιχθυοτροφείο της οικογένειας Γεροντίδη. Άνθρωποι με ευγενή ψυχή μας καλοδέχτηκαν στην επιχείρησή τους. Ευνοημένοι από τις φυσικές πηγές εντός του κτήματός τους δεν έχουν αλλάξει ποτέ τις καλές τους συνήθειες. Μέλημά τους η καλύτερη ποιότητα, που επιτυγχάνεται από το αρχικό στάδιο, με βιολογικές τροφές, μέχρι το κάπνισμα σε ειδικό ξυλόφουρνο. Πέρα από πέστροφες και σολομούς είδαμε και οξύρρυγχους, το μοναδικό προϊστορικό πλάσμα που παραμένει έως σήμερα αναλλοίωτο. Κουρασμένο από τη βαρετή μοίρα του χωρίς δισταγμό βγάζει το κεφαλάκι του στην επιφάνεια εκλιπαρώντας για ένα συγκαταβατικό χαδάκι.
Το μυστικό της Πελλάνας
Προορισμός σπουδαίας αρχαιολογικής σημασίας είναι η Πελλάνα, ή αλλιώς η ομηρική Λακεδαίμονα. Χτισμένη στους πρόποδες του όρους, απέχει μόλις 24 χλμ. από την πόλη της Σπάρτης με 190 μόνιμους κατοίκους. Η μεγάλη μαρμάρινη κρήνη, δωρεά του κ. Σγούρδα, με τις κεφαλές λεόντων, βασιλεύει και αναβλύζει στην πλατεία. Ο ίδιος εγκάρδια θα μας ξεναγήσει στο μυκηναϊκό νεκροταφείο που βρίσκεται στη θέση Σπηλιές. Πέρα από τους έξι ήδη γνωστούς τάφους υπάρχει ακόμη ένας έβδομος, ιδιαίτερα αινιγματικός, ο οποίος αποτελεί και το «Μυστικό της Πελλάνας». Υποστηρίζεται πως οι αρχαιότητες που παραμένουν κρυμμένες είναι ύψιστης αξίας και πιθανολογείται πως είναι τάφος κάποιου σπουδαίου προσώπου. Κάτι ακόμη παράξενο είναι η θέση των τάφων, αφού βρίσκονται στο ψηλό σημείο της ακρόπολης στη θέση Παλαιόκαστρο, ενώ το ανάκτορο του Μενέλαου –πιθανολογείται, καθώς οι έρευνες διχάζουν– πιο χαμηλά, κάτι που μαρτυρά πως το μέρος είναι φτιαγμένο σύμφωνα με το πρότυπο των πυραμίδων. Προάστιο της Σπάρτης, η Μαγούλα οφείλει την ονομασία της στο λατινικό «magus», που σημαίνει μαγικός. Μας εντυπωσιάζει με το νεκροταφείο της. Μια κυματοειδής κατασκευή από μπετό, με επαναλαμβανόμενες αψίδες, συνθέτει φουτουριστικά την είσοδό του. Σαν να θέλει να τονιστεί ο διαχωρισμός, μα παράλληλα και η ταυτόχρονη σύνδεση ζωής και θανάτου. Άξιο επισκεψιμότητας είναι και το Σαϊνοπούλειο θέατρο, το οποίο χαρακτηρίζεται ως το ωραιότερο νεόκτιστο θέατρο, λόγω της φυσικής του σκηνογραφίας της καστροπολιτείας του Μυστρά. Τη θέα αυτή μπορεί κανείς να την απολαύσει σε ένα από τα καφέ ή τα εστιατόρια που βρίσκονται στον τελευταίο σταθμό του οδοιπορικού μας, τα Πικουλιάνικα. Επηρεασμένη από το νεκροταφείο της Μαγούλας, αφήνοντας πίσω τα αιώνια μυστήρια του Ταϋγέτου, κοιτώντας εμπρός το λαμπρό παρελθόν μιας βυζαντινής καστροπολιτείας κι ενώ λυπάμαι τώρα για το πέρας της εμπειρίας μου, συνειδητοποιώ τη ματαιότητα των εννοιών της ατομικότητας, του χρόνου και του τόπου. Σε μια συνεχόμενη αλληλεπίδραση, δεν μπορεί παρά να είμαστε όλοι συνυφασμένοι στο νήμα των καιρών.
info's
Διαμονή - Φαγητό
Στo Μπαλκόνι του Ταϋγέτου & στο εστιατόριο Πλάτανος στο Γεωργίτσι. Παραμυθένια διαμονή και κουζίνα με… θέα στην κοιλάδα του Ευρώτα. Μαγειρέματα του βουνού με υλικά από τοπικά προϊόντα του βόρειου Ταΰγετου. Δοκιμάστε ζαρκάδι, λαχανοντολμάδες με άγρια μανιτάρια, στιφάδο με κάστανα και κουκουνάρι, λιγκουίνι με καπνιστή πέστροφα, κρασάκι και γλυκά από το χεράκια της κ. Κικής. Καλοφτιαγμένα, πεντανόστιμα και σπιτικά στη ζεστή σάλα ή το μπαλκόνι του φιλόξενου ξενοδοχείου. Τηλ.: 27310 61062, κιν.: 6940 807330, email:Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε., www.taygetosbalcony.gr
Θα το βρείτε στο
τεύχος 109
