Canyoning στο Μέγα Ρέμα

Η απόλυτη απελευθέρωση!

Εγώ από βουνά, φαράγγια και υπαίθριες δραστηριότητες δεν ήξερα και πολλά. Κάποιες πεζοπορίες σε μονοπάτια στη φύση μόνο και αυτές με σχετικά μικρό βαθμό δυσκολίας. Απλά πράγματα και μετρημένα. Άκουσα σε παρέες να συζητάνε όμως για αναρρίχηση ή rappel σε φαράγγι μετά από πεζοπορία ή ελαφριά αναρρίχηση. Για το πόσο αναζωογωνητικό, υπέροχο, διασκεδαστικό, και ευεργετικό είναι. Πόσο βοηθάει στην τόνωση της αυτοπεποίθησης και της σιγουριάς στον εαυατό μας. Kαι κάπως έτσι άρχισε να μπολιάζει μέσα μου η επιθυμία να το δοκιμάσω.

Βρέθηκα λοιπόν Κυριακή πρωί πρωί στα Σεπόλια, σηµείο συνάντησης µε την οµάδα της Trekking Hellas. Με περισσότερα από 20 χρόνια εµπειρίας στη διοργάνωση και διεξαγωγή υπαίθριων δραστηριοτήτων, σήµερα διεξάγει το Canyoning Challenge στο φαράγγι Μέγα Ρέµα. Ένα από τα οµορφότερα και διασκεδαστικότερα φαράγγια στην Ελλάδα, όπως θα µου πει στο τηλέφωνο ο Ηρακλής Νικολαΐδης, διοργανωτής των εξορµήσεων της Trekking Hellas. Ήµουν αποφασισµένη: αν είναι να το δοκιµάσω, θα έπρεπε να αξίζει τον κόπο! Ρώτησα και έµαθα: ∆εν χρειάζεται προηγούµενη εµπειρία για το rappel. Απλά µια σχετικά καλή φυσική κατάσταση. Να έχεις απαλλαγεί από υψοφοβίες και ακροφοβίες ή αν δεν το έχεις κατορθώσει ακόµα, να έχεις µέσα σου την όρεξη να το παλέψεις και να το ξεπεράσεις. Να ευχαριστιέσαι την περιπέτεια και να έχεις διάθεση να χαλαρώσεις και να απελευθερωθείς. Όλα τα υπόλοιπα τα µαθαίνεις στο πεδίο δράσης. Έτσι, χωρίς να ρωτήσω περισσότερα, έθεσα τον εαυτό µου στην εµπειρία. Εµπιστεύτηκα και ακολούθησα την οµάδα, παίρνοντας µαζί µου τα απολύτως απαραίτητα: µαγιό, ένα δεύτερο ζευγάρι παπούτσια, µια δεύτερη αλλαξιά ρούχα, λίγο νερό, ένα σνακ και ξεκίνησα. Το Μέγα Ρέµα βρίσκεται στα 938µ. υψόµετρο, στο όρος Κνηµίδα. Περνώντας από την εθνική οδό Αθηνών-Λαµίας, στο ύψος του Αγίου Κωνσταντίνου, σίγουρα έχετε προσέξει τον ορεινό όγκο µε τις απόκρηµνες πλαγιές, που ατενίζουν τον Ευβοϊκό Κόλπο απέναντι ακριβώς από τα Λιχαδονήσια. Η αφετηρία µας εδώ ήταν το εκκλησάκι της Αγίας Παρασκευής.

Αφήσαµε τα αυτοκίνητα και ο αρχηγός µας, Φώτης Λιάκας, µε τη δωδεκαµελή οµάδα της Trekking Hellas, ξεκίνησε τον συντονισµό για την ανάβαση. Το κέφι και τα πειράγµατα έδιναν και έπαιρναν, µε γέλια και αστεία µοιράστηκε ο απαραίτητος εξοπλισµός: κράνος, στολή και κάλτσες νεοπρέν, ζώνη και γάντια. Έγιναν οι απαιτούµενες συστάσεις και η εισαγωγή για το τι θα επακολουθήσει. Canyoning σηµαίνει διάσχιση φαραγγιού περνώντας διάφορα φυσικά εµπόδια. Eίναι µια δραστηριότητα που µπορεί να περιλαµβάνει περπάτηµα, κολύµπι, άλµατα και κατάβαση µε σχοινί. Η σηµερινή δραστηριότητα θεωρείται «πρόκληση» γιατί περιλαµβάνει τη διάσχιση ολόκληρου του φαραγγιού, που αποτελείται από τρία κοµµάτια και περιλαµβάνει συνολικά 46 rappel. Ο στόχος είναι, εφόσον οι συνθήκες είναι κατάλληλες, να ολοκληρώσουµε σήµερα και τα τρία! Ξεκινήσαµε την πεζοπορία. Το µονοπάτι για την είσοδο του φαραγγιού περνά µέσα από βελανιδιές, πουρνάρια και ανηφορίζει αρκετά. Η θέα του Ευβοϊκού και του Άγιου Κωνσταντίνου, σε συνδυασµό µε την έντονη ανηφοριά πραγµατικά κόβει την ανάσα. Η οµάδα όµως συνεχίζει ακάθεκτη. Με συχνές στάσεις και µετά από µια ώρα περίπου πεζοπορίας, µέσα από ρυάκια και πυκνή βλάστηση, φτάνουµε στην είσοδο του φαραγγιού. Άλλος δρόµος δεν υπάρχει, σκέφτηκα. Από τη στιγµή που θα ξεκινήσουµε θα πρέπει να ολοκληρώσω τουλάχιστον το πρώτο κοµµάτι. Ή τώρα ή ποτέ! Όλοι άλλωστε ήταν αποφασισµένοι. Παρά την πεζοπορία, ο ενθουσιασµός τώρα ήταν µεγαλύτερος από πριν. Η Ανδριάνα, έµπειρη στο rappel, µου εξήγησε πως το δύσκολο κοµµάτι είναι να συνειδητοποιήσεις ότι σε αυτή τη δραστηριότητα δεν είναι τα πόδια σου που σε στηρίζουν αλλά η µέση και η λεκάνη, το κέντρο σου. Κόντρα σε ολόκληρη την αντίληψη που έχεις χτίσει από τη στιγµή που έρχεσαι στον κόσµο και αρχίζεις να περπατάς…

Η Νίκη, συνοδός από την Trekking Hellas, έχει ετοιµάσει τα σκοινιά και τον υπόλοιπο εξοπλισµό και µας κάνει το µάθηµα εισαγωγής στην καταρρίχηση. Μας εξηγεί, πως λέγεται και πως χρησιµοποιείται κάθε κοµµάτι του εξοπλισµού. Το µπωντριέ είναι η ζώνη µε τους ιµάντες στην οποία περνάµε το σκοινί για την κατάβαση. Μας δείχνει πως ασφαλίζουµε τα καραµπίνερ στα σχοινιά. Ποιά είναι η θέση rappel. Πως τοποθετούµε τα χέρια µας και τα πόδια µας και άλλα πολλά. Η υπόλοιπη οµάδα των συνοδών έχει προχωρήσει στα σηµεία κατάβασης, ελέγχει τις ασφάλειες και παίρνει τη θέση της στα ρελέ: τα σηµεία εκκίνησης της καταρρίχησης. Η περιπέτεια ξεκινάει! Ο Γιώργος είναι ο πρώτος συνοδός στην κατάβαση ή «ρελετζής». Όλοι οι επίδοξοι ορειβάτες, σχηµατίζοντας µια µικρή ουρά, αναµένουµε τη σειρά µας και παρακολουθούµε ξανά και ξανά τα βήµατα της διαδικασίας, καθώς οι προπορευόµενοι σιγά σιγά κατεβαίνουν. Φέρνω στο µυαλό µου τα λόγια της Νίκης: Βασικός κανόνας είναι να µη βιάζεσαι. Ασφαλίζεις πρώτα τη µεγάλη λανιέρα, κλειδώνεις την ασφάλεια, έπειτα τη µικρή λανιέρα, κλειδώνεις, δένεσαι στην pirana, παίρνεις τα µπόσικα, δίνεις τάση στο σκοινί και παίρνεις θέση rappel. Τότε, ο συνοδός στο ρελέ φωνάζει να σε ασφαλίσουν στην άλλη άκρη του σκοινιού στο έδαφος και κάνει όλα τα υπόλοιπα. Στο τέλος ακούγεται: «καλή κατάβαση» και µένεις να γλιστράς σιγά σιγά στο κενό. Την πρώτη φορά παγώνω από το καρδιοχτύπι. Κοιτάζω τον Γιώργο λίγο πιο ψηλά στην κορυφή του βράχου να µου φωνάζει: περπάτα απλά στο βράχο και άφηνε λίγο λίγο το σκοινί. Μην κοιτάξεις κάτω! Μα, αν δε δω που πάω πως θα φτάσω πρόλαβα να σκεφτώ και έντροµη ακολούθησα µηχανικά της οδηγίες του. Πριν το καταλάβω ακούω πίσω µου µια φωνή να µου λέει: Μπορείς τώρα να πατήσεις, έφτασες! Κοίταξα κάτω − το έδαφος! Λύθηκα από το σκοινί και έµεινα να κοιτάζω τον µικρό καταρράκτη, που ορθώνεται µπροστά µου. Μια κραυγή ενθουσιασµού αυθόρµητα βγαίνει από τα σπλάχνα µου «Τέεεεελειοοοοοο!»

Τόσο που ανυποµονώ να το ξανακάνω! Προχωρώ λίγα µέτρα και φτάνω στον δεύτερο καταρράκτη. Το στοµάχι µου έχει αρχίσει σιγά σιγά να επανέρχεται στη θέση του, αν και η αγωνία µου δεν έχει περάσει εντελώς. Μόλις έρχεται η σειρά µου ακολουθώ την ίδια διαδικασία και σε λίγο βρίσκοµαι πάλι µε τα σχοινιά στον αέρα. Συγκεντρώνοµαι, ακούω το ελαφρύ αεράκι και το απαλό θρόισµα των φύλλων. Παίρνω βαθιά ανάσα, λυγίζω τα γόνατα και ακουµπώ τις πατούσες µου στον βράχο. «Ρίξε το βάρος σου πίσω και απλά περπάτα» µου φωνάζει, αυτή τη φορά ο Βασίλης από τη θέση του ρελετζή. Υπακούω στην οδηγία και βηµατίζω ελαφρά, πότε πάνω στην πράσινη γλιστερή επιφάνεια του καταρράκτη, πότε στο στεγνό βράχο. Ευτυχώς το νερό του καταρράκτη είναι µέτριο σε ποσότητα και είναι ευχάριστη η δροσιά και το πιτσίλισµα που σηκώνεται καθώς βαδίζω, χωρίς να µε ενοχλεί. Η διάρκεια αυτής της κατάβασης είναι αισθητά µεγαλύτερη από την προηγούµενη και όταν πατάω στο έδαφος ο Γιάννης, που µε ασφαλίζει, µε πληροφορεί πως µόλις έκανα κατάβαση του µεγαλύτερου καταρράκτη του φαραγγιού ύψους 30 µέτρων! Υψώνω το βλέµµα µου και κοιτάζω πίσω τη διαδροµή, που µόλις ολοκλήρωσα. Νιώθω περήφανη από ικανοποίηση. ∆εν τα πήγα και άσχηµα! Ακουµπώ στον ζεστό βράχο πλάι µου για µερικές στιγµές να χωρέσω µέσα µου την µαγική εικόνα που βιώνω, νιώθω τον ήλιο στο πρόσωπό µου και χαµογελώ!

Δεν χρειάζεται προηγούμενη εμπειρία για το rappel. Απλά μια σχετικά καλή φυσική κατάσταση. Να έχεις απαλλαγεί από υψοφοβίες και ακροφοβίες ή αν δεν το έχεις κατορθώσει ακόμα, να έχεις μέσα σου τη διάθεση να το παλέψεις. Όλα τα υπόλοιπα τα μαθαίνεις στο πεδίο δράσης.

Από ορισμένα ανοίγματα φαίνεται κάτω μακριά ο Άγιος Κωνσταντίνος και είναι σα να βρίσκομαι σε πτήση με μικρό αεροπλάνο!

Συνεχίζω για την επόµενη κατάβαση και η διαδικασία λίγο πολύ επαναλαµβάνεται. Τώρα όµως έχω ηρεµήσει πιά και αρχίζω να το απολαµβάνω. Γλιστρώ από το χείλος του βράχου στο κενό, λυγίζω τα γόνατα, σπρώχνω προς τα έξω, ρίχνω το βάρος µου πίσω και ήρεµα κατεβαίνω. ∆εν µπορώ να περιγράψω το συναίσθηµα. Η όλη διαδικασία είναι συναρπαστική… Βρισκόµαστε στην καρδιά του φαραγγιού και ο µόνος τρόπος διαφυγής είναι το rappel. Από ορισµένα ανοίγµατα φαίνεται κάτω µακριά ο Άγιος Κωνσταντίνος και είναι σαν να βρίσκοµαι σε πτήση µε µικρό αεροπλάνο! Ο χρόνος µοιάζει να έχει σταµατήσει, έχει ήδη φτάσει µεσηµέρι και δεν έχω καταλάβει πως πέρασαν τόσες ώρες. Μετά από δώδεκα συνολικά καταβάσεις φτάνουµε στο πρώτο σηµείο διαφυγής, σε ένα άνοιγµα που διαθέτει ένα ξύλινο παγκάκι. Είναι η ώρα για διάλειµµα, ανοίγουµε τις υδατοστεγείς τσάντες και βγάζουµε νερά και σνάκ. Όποιος θέλει να επιστρέψει στη βάση και να µη συνεχίσει στο δεύτερο κοµµάτι τώρα είναι η ώρα να το οµολογήσει. Για τους περισσότερους στην οµάδα δεν τίθεται θέµα επιστροφής. Το δεύτερο τµήµα του φαραγγιού είναι γεωµορφολογικά διαφορετικό από το πρώτο, µε περάσµατα πιο στενά και απότοµα κάθετα βράχια.

Φοράµε πάλι τις ζώνες, ασφαλιζόµαστε στα σχοινιά και ξεκινάµε. Το κέφι µας αστείρευτο, µετά από κάθε κατάβαση ακολουθεί έντονος πανηγυρισµός. Η οµάδα ενωµένη στηρίζει κάθε συµµετέχοντα πότε µε επιφωνήµατα και πότε µε πειράγµατα. Έχω βρει σχετικά τη θέση που πρέπει να παίρνω και προς έκπληξή µου κάνω κάποιες σωστές καταβάσεις που µε κάνουν να φουσκώνω από ευχαρίστηση και ικανοποίηση. Ο Φώτης µου εξηγεί πως δεν έχει  σηµασία αν είσαι αρχάριος ή έµπειρος, το rappel έχει να κάνει µε την αντίληψη σου και τη διάθεση σου να χαλαρώσεις και να αφεθείς, ακολουθώντας τους κανόνες και τη σχετικά απλή τεχνική. Κάπως έτσι φτάνουµε µέχρι το τέλος σχεδόν του δεύτερου κοµµατιού της διαδροµής. Τα τελευταία δύο rappel όµως ήταν πραγµατικά η απόλυτη απελευθέρωση. Σε αντίθεση µε ότι έχουµε εξασκήσει τεχνικά εως τώρα, κατάβαση κοιτάζοντας τον βράχο, ήρθε η ώρα να µάθουµε καινούργια τεχνική. Τώρα το σώµα µας είναι στραµµένο από την άλλη πλευρά και κοιτάζει µπροστά. Ο Γιώργος που ήταν στο ρελέ µου εξήγησε πώς προχωρώ και πώς σταµατώ σε αυτή τη θέση. «Στα µέσα της διαδροµής, όταν σου φωνάξω «άφησέ το», απελευθερώνεσαι τελείως από το σχοινί και µαζεύεις τα χέρια σου στον κορµό σου» θα µου πει. ∆εν πρόλαβα να ρωτήσω και πολλά. Πήρα γρήγορα θέση και παρασύρθηκα από τα γλιστερά βράχια στην κατάβαση. Άφησα το σχοινί, σύµφωνα µε τις οδηγίες και βούτηξα ολόκληρη µέσα στο νερό της βάθρας! Για λίγες στιγµές του δευτερολέπτου βυθίστηκα. Είναι αυτές οι στιγµές στη διάρκεια των οποίων είσαι απόλυτα παρών. Είναι αυτό το συναίσθηµα που ζεις ξανά και ξανά! Το κρατάς στην ψυχή σου και το επαναφέρεις στη µνήµη σου µε τα µάτια κλειστά. Βγήκα στην επιφάνεια, κολύµπησα προς την έξοδο και κυριολεκτικά µόλις πάτησα τα πόδια µου στο έδαφος, ούρλιαξα από την χαρά µου! Η απόλυτη απευλευθέρωση!

Όλη η οµάδα που ακολουθεί την κατάβαση έχει ακριβώς την ίδια αντίδραση. Παρά τις αρκετές ώρες που βρισκόµαστε µέσα στο φαράγγι, περίπου εφτά, η αδρεναλίνη και η έξαψη δε µας αφήνουν να νιώσουµε κούραση. Με ένα µεγάλο χαµόγελο στο πρόσωπό µας, συζητάµε έντονα για την εµπειρία και περιµένουµε την υπόλοιπη οµάδα. Οι συνοδοί διαπιστωσαν ότι οι συνθήκες στο τρίτο κοµµάτι δεν είναι κατάλληλες, υπάρχει αρκετή λάσπη και λίγο νερό στους καταρράκτες. Έτσι αποφάσισαν η πρόκληση να µην ολοκληρωθεί. Η έξοδος γίνεται από ένα πολύ ανηφορικό κοµµάτι στο οποίο δεν υπάρχει µονοπάτι. Οι έµπειροι συνοδοί µας, δένουν σχοινιά στα οποία ασφαλιζόµαστε και µας βοηθούν να περπατήσουµε στην πλαγιά αρκετά εύκολα παρά την έντονη κλίση. Πίσω στο εκκλησάκι της Αγίας Παρασκευής, η βουή από τα γέλια και τα πειράγµατα της οµάδας ξεσηκώνει τη φύση που ετοιµάζεται για το σούρουπο. Συνοδοί και µαθητές κανονίζουν τώρα σε ποιά κοντινή ταβέρνα θα δώσουν ραντεβού για να δειπνήσουν. Αυτό είναι το όµορφο και το ξεχωριστό µε τέτοιου είδους εµπειρίες. Άνθρωποι που γνώρισες πριν µερικές µόλις ώρες να τους νιώθεις σαν οικογένεια, µε οικειότητα και ζεστασιά. Στη φύση δεν χωράει το περιττό και η σπατάλη του χρόνου, σκέφτηκα, έχει τον τρόπο της να σε οδηγεί κατευθείαν στην ουσία. Το βράδυ πέφτω για ύπνο µε το ίδιο χαµόγελο κολληµένο στο πρόσωπο µου. Αναλογίζοµαι πότε θα είναι η επόµενη φορά για rappel και αποκοιµιέµαι κατανοώντας πια, γιατί κάποιοι ανάµεσα µας ανεβαίνουν και κατεβαίνουν στα βουνά µε κάθε ευκαιρία.

Προτάσεις

info's

Ευχαριστούµε θερµά τον Ηρακλή Νικολαΐδη και την Trekking Hellas Evia για την ωραία διοργάνωση και την υπέροχη εµπειρία. Τον Φώτη Λιάκα, αρχηγό της αποστολής, καθώς και τους συνοδούς: Νίκη Πλόσκα, Γιώργο Παναγιώτου, ∆ηµήτρη Ράλλη, Λευτέρη Καλλέργη, Βασίλη Αθανασόπουλο. Για να ζήσετε και εσείς την εµπειρία του rappel, είτε στο φαράγγι Μέγα Ρέµα, είτε σε κάποια άλλη τοποθεσία επισκεφθείτε τη σελίδα της Trekking Hellas: www.trekking.gr, FB: TrekkingHellasEvia, email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε. τηλ.: 6939 758861, Ηρακλής Νικολαΐδης.

Θα το βρείτε στο

τεύχος 126

0
Shares

Σας αρέσει το site μας?

Ακολουθήστε μας στα social και δεν θα το μετανιώσετε...

0
Shares