Κάνε μια Ευχή

Δεν υπήρξε αμφιβολία ή δίλημμα ούτε μια στιγμή, παρά μόνο αίσθημα ευθύνης…», θα μου πει, όταν τη ρώτησα πώς διασταυρώθηκε ο δρόμος της με το Make-Α-Wish που ξεκίνησε το 1980, στο μακρινό Φοίνιξ, στην Αμερική. Αφορμή το όνειρο ενός μικρού να γίνει αστυνομικός αλλά και η θέληση και η πυγμή της μαμάς του να το κάνει πραγματικότητα. «Αυτές τις λίγες μέρες που μεσολάβησαν από την εκπλήρωση της ευχής και μέχρι τη μέρα που τον έχασε, είδε μία αδιανόητη αλλαγή στην ψυχολογία του παιδιού, οπότε μαζί με τους αστυνομικούς ίδρυσαν το Make-Α-Wish, θέλοντας να προσφέρουν την ίδια δυνατή εμπειρία σε όλα τα παιδιά που νοσούσαν από πολύ σοβαρές, απειλητικές για τη ζωή τους ασθένειες…» 

Κυρία Σάντρα Ζαφειρακοπούλου, για όσους δεν γνωρίζουν, πείτε μας τι είναι το Κάνε μια Ευχή και πως λειτουργεί; Έχετε εθελοντές;

Είναι ένας αμιγώς εθελοντικός οργανισμός, τα έξοδα του οποίου καλύπτονται αποκλειστικά και μόνο από δωρεές ιδιωτών και εταιριών. Έχουμε περισσότερους από 400 εθελοντές εκ των οποίων οι μισοί ανήκουν στην ομάδα των ανθρώπων που έρχονται σε επαφή με τις οικογένειες και τα παιδιά. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι δεν έχουμε εργαζόμενους. Έχουμε τους απολύτως απαραίτητους εργαζόμενους, ώστε να διασφαλίζουν τη συνέχεια και βιωσιμότητα του οργανισμού.

Πόσες ευχές περίπου πραγματοποιείτε τον χρόνο; 

Όσες και τα αιτήματα· και αυτό νομίζω ότι είναι πιο σημαντικό από τον αριθμητικό στόχο των ευχών. Στο γραφείο μας δεν έχουμε αρνηθεί ούτε μία ευχή παιδιού που πληροί τα κριτήρια. Να είναι, δηλαδή, μεταξύ τριών και 18 ετών και να μην έχει πραγματοποιηθεί άλλη ευχή από άλλο Μake Α Wish. Το δυναμικό μας αυτή τη στιγμή έχει διαμορφωθεί έτσι που, να μπορεί να εκπληρώνει από 240 μέχρι περίπου 280 ευχές το έτος, ευχές που δεν εκπληρώνονται σε μία στιγμή αλλά απλώνονται στον χρόνο, ώστε να έχουν τη μέγιστη ενισχυτική επίδραση στο παιδί και στον αγώνα που δίνει μαζί με την οικογένεια. Υπάρχει αναμονή; Δίνεται κάπου προτεραιότητα; Ναι, υπάρχει αναμονή αλλά όχι για την έγκριση της ευχής, που το πρώτο βήμα είναι ένα αίτημα από τους γονείς ή τους νόμιμους κηδεμόνες του παιδιού. Υπάρχει αναμονή, η οποία σχετίζεται αποκλειστικά και μόνο με τις ιδιαιτερότητες της ευχής αλλά και της πορείας της υγείας του παιδιού. Αν λοιπόν ένα παιδί αυτή τη στιγμή είναι σε φάση μεταμόσχευσης μυελού των οστών και έχει ζητήσει να ζήσει μία εμπειρία, εννοείται ότι θα πρέπει να περιμένουμε να παρέλθει ένα διάστημα, όπως θα μας συμβουλεύσουν οι γιατροί του, ώστε να είμαστε σίγουροι ότι όταν έρθει σε επαφή με κόσμο δεν θα κινδυνεύει. Υπάρχουν μόνο κάποιες ευχές, οι οποίες ονομάζονται και αξιολογούνται ως «Rush Wishes». Με αυτόν τον όρο περιγράφουμε τις ευχές που λόγω κατάστασης υγείας θα πρέπει να περάσουν πρώτες σε σειρά προτεραιότητας.

Η επιστήμη σήμερα επιβεβαιώνει την επίδραση της καλής ψυχολογίας στην ασθένεια. Σε ποιο βαθμό, συνεπώς, βοηθά το έργο σας τα παιδιά αλλά και τις οικογένειες στον σπουδαίο αγώνα που δίνουν;

Πρόσφατα δημοσιοποιήθηκε μία «Wish Impact Study» στις ΗΠΑ, η οποία κατέδειξε πολύ ηχηρά την επίδραση της «Ευχής». Έχουν γίνει όμως και πρόσφατες έρευνες και μάλιστα στην Ελλάδα, τον Νοέμβριο, διενεργήθηκε και δημοσιοποιήθηκε μία έρευνα κοινωνικού αντίκτυπου για τις αλλαγές που βιώνει κάποιος εμπλεκόμενος με το Μake-A-Wish, είτε είναι εθελοντής, είτε είναι παιδί ευχής, είτε εργαζόμενος, είτε ακόμα και δωρητής ή προμηθευτής που έφερε δάκρυα στα μάτια ακόμα και σε μας που υπηρετούμε αυτό το έργο… Για το πόσο βοηθά, εγώ θα σας πω ότι έχω δει θαύματα να γίνονται, έχω δει γονείς, τους περισσότερους, να επιστρέφουν και να προσφέρουν σε άλλα παιδιά αλλά και να θέλουν να παραμείνουν σε επαφή μαζί μας, γιατί, όπως οι ίδιοι λένε, είμαστε το μόνο χαρούμενο που θυμούνται από τα τελευταία χρόνια ή μήνες ζωής του παιδιού τους. Δεν είμαστε η «τελευταία ευχή» γιατί το έργο μας δεν αφορά μόνο παιδιά τελικού σταδίου αλλά παιδιά που παλεύουν με 13 μεγάλες κατηγορίες ασθενειών.