Η δεσπόζουσα Δίρφυ κερδίζει όλη την αίγλη στην Κεντρική Εύβοια. Το κωνικό βουνό, μικρογραφία του περίφημου ιαπωνικού Φουτζιγιάμα, είναι ο εμφανής στόχος του πεζοπόρου, η κορφή που σε προκαλεί να την κατακτήσεις. Όταν όμως βρεθείς στα μέρη αυτά θα μάθεις και για το γειτονικό αδερφάκι της, το Ξεροβούνι. Ανάμεσα στους δύο ορεινούς όγκους σκαρφαλώνει ο δρόμος από τον Ευβοϊκό και τη Στενή για να κατέβει στη Χιλιαδού και το απέραντο Αιγαίο. Με συνεχείς στροφές, σαν κορδέλα που κυματίζει, απλώνεται στις δασωμένες πλαγιές τους, προσφέροντας συνεχώς νέες αποκαλυπτικές εικόνες προς τα δυο βουνά και τις δυο θάλασσες. Το Ξεροβούνι, λίγο πιο χαμηλό και με διαφορετική μορφή, πιο μακρόστενο, ίσως να μη φαίνεται τόσο εντυπωσιακό στην αρχή. Κερδίζει την προσοχή σου όμως όλο και περισσότερο όσο το προσεγγίζεις. Εκτός από το εξαιρετικό δάσος, μοιράζεται με τη Δίρφυ και κοινή αφετηρία. Όπως και για τη Δίρφυ, θα ξεκινήσεις είτε από το διάσελο ανάμεσα στα δυο βουνά είτε από τη Στενή. Στην πρώτη περίπτωση επωφελείσαι διανύοντας διαδρομή με πολύ μικρότερη υψομετρική διαφορά και στη μισή χρονική διάρκεια. Στη δεύτερη όμως απολαμβάνεις πολύ περισσότερο την περιπλάνηση στο δάσος και, πιστέψτε με, είναι τόσο εθιστικό το μεγαλείο του, που δεν σε κουράζει ο δρόμος, αντίθετα δε θες να τελειώσει!
Στενή, η πρώτη στάση
Περνάς τη γέφυρα της Χαλκίδας, αφήνεις τη Στερεά Ελλάδα και βρίσκεσαι στο νησί, την Εύβοια. Συνεχίζεις προς τον Βορά, στη Νέα Αρτάκη όμως αλλάζεις κατεύθυνση προς την ανατολή. Στα ριζά του βουνού κι αφού διασχίσεις τον κάμπο, βρίσκεται η Στενή. Είναι ένα γραφικότατο χωριουδάκι χτισμένο σε φαράγγι, το οποίο τα τελευταία χρόνια έχει αξιοποιηθεί σε μεγάλο βαθμό τουριστικά. Αποτελεί προσφιλή προορισμό διημέρου για πλήθος εκδρομέων από κοντινές πόλεις. Εδώ θα βρεις καταλύματα, ταβερνάκια και καφέ. Τρεχούμενα νερά, πλατάνια και κεραμιδοσκέπαστα σπιτάκια αμφιθεατρικά χτισμένα σε προκαλούν να σταματήσεις. Ιδανικός τόπος σαν βάση για τις πεζοπορίες στα αμέτρητα βουνήσια μονοπάτια ή, μετά από αυτές, για φαγητό πριν την επιστροφή στην πόλη. Στο τέλος του χωριού, στη «Βρύση του Γιατρού», αφού γεμίσεις τα παγούρια σου με το απαραίτητο ζωογόνο ύδωρ, θα ξεκινήσεις το περπάτημα, αριστερά για Δίρφυ, δεξιά για Ξεροβούνι.
Διάσελο, η δεύτερη στάση
Αν δε θες να ξεκινήσεις από τόσο χαμηλά, συνεχίζεις οδικώς προς Χιλιαδού. Η διαδρομή είναι απολαυστική, ιδιαίτερα το φθινόπωρο, που η παλέτα των χρωμάτων είναι πραγματικά ανεξάντλητη. Φυλλοβόλα δέντρα, όπως καστανιές και οξιές, σε πορτοκαλοκίτρινες αποχρώσεις εναλλάσσονται με τα αειθαλή πεύκα και έλατα. Ο δρόμος σαν αυλάκι περιελίσσεται μέσα από το πυκνό δάσος και σύντομα, ανεβαίνοντας, ξεπροβάλλουν οι κορφές. Μαζί και η προσμονή να βρεθείς σ’ αυτές! Στο διάσελο σταματάμε για δεύτερη φορά. Από εδώ ξεκινά η πιο σύντομη πεζοπορία για το Ξεροβούνι. Στην αντίθετη κατεύθυνση μπορείς να ακολουθήσεις χωματόδρομο που οδηγεί στο καταφύγιο. Είναι η εναλλακτική σου για διαμονή, ειδικά αν σου αρέσει να περνάς το βράδυ σου ή να ξημερώνεσαι ψηλά στο βουνό.
Επιστροφή στην κορυφή
Η περιέργεια με έφερε στο ίδιο σημείο μετά από πέντε μέρες με πεντακάθαρο καιρό και πραγματικά άξιζε που το επιχείρησα ξανά. Η θέα είναι ασύγκριτη και διαρκεί καθ’ όλη την άνοδο. Έχεις διαρκώς απέναντί σου τον λατρεμένο κώνο της Δίρφυος και όταν είναι καθαρή η ατμόσφαιρα βλέπεις μέχρι και τους μακρινούς αλλά χαρακτηριστικούς κώνους, του Φεγγαριού της Σαμοθράκης και του Αγίου Όρους. Ενδιάμεσα παρελαύνουν οι Σποράδες: Σκόπελος, Αλόννησος, Σκύρος. Και το Πέλαγος ατέλειωτο… Από την άλλη πλευρά Ευβοϊκός και ηλιοβασίλεμα. Αλλά και η ίδια η κορυφογραμμή είναι μοναδική. Διάσπαρτη με δολίνες, σου δίνει την εντύπωση ότι την έχουν βομβαρδίσει μετεωρίτες. Δίπλα στην κορυφή υπάρχει ένας τέτοιος κρατήρας, επίπεδος με γρασίδι στη βάση του, που σε προκαλεί να στήσεις τη σκηνή σου κι ονειρεύεσαι να περπατήσεις από εκεί όλο το μήκος της που ξανοίγεται επιβλητικά μπροστά σου. Είναι ένα τοπίο πανέμορφο που σε κάνει να θέλεις να κάτσεις και να διαλογίζεσαι με τις ώρες. Αγναντεύοντας, βλέπεις στο βάθος αρκετά μοναχικά γενναία έλατα να σκαρφαλώνουν μέχρι τη ράχη του πέτρινου βουνού.
Δύσκολο να απαγκιστρωθείς από την εκστατική εικόνα και να πάρεις τον δρόμο του γυρισμού. Όπως είναι δύσκολο να δεχτείς ότι στο καλλιτέχνημα αυτό του Δημιουργού θα πάει εντελώς ανορθόγραφα το ανθρώπινο χέρι και θα φυτέψει τεράστιους μεταλλικούς στύλους με προπέλες. Ευχόμαστε οι υπεύθυνοι να το ξανασκεφτούν για να μπορείτε κι εσείς να επισκεφτείτε και να χαρείτε το βουνό αναλλοίωτο!
info's
Αξίζει μια επίσκεψη στη νότια πλευρά του βουνού, στο χωριό Μετόχι. Υπέροχη φύση, το διατρέχει ποτάμι. Σε κοντινή απόσταση βρίσκεται και η παραλία του, ενώ η ορεινή διαδρομή από το Διάσελο μέχρι το χωριό είναι εκπληκτική.
Μη χάσετε εκεί τον Ιούνιο τη Γιορτή του Κερασιού!
Μια άλλη δημοφιλής διαδρομή στο Ξεροβούνι είναι προς την πηγή Κόνισμα. Εύκολη και βατή. Αν όμως συνεχίσεις προς το λούκι του Πορτάρη και τη βόρεια κορυφή, η δυσκολία και ο βαθμός επικινδυνότητας αυξάνουν.
Αν θες να σταματήσεις για καφέ και πολύ καλό γλυκό στη Στενή προτείνουμε το «Καφεγλυκοπωλείο».
Στον δρόμο για Νέα Αρτάκη θα συναντήσεις το κατάστημα «Μανιτάρια Δίρφυς» όπου μπορείς να δοκιμάσεις και να αγοράσεις τα μοναδικά του προϊόντα.
Θα το βρείτε στο
τεύχος 135
