Στα υψίπεδα της Πίνδου

Η εκδρομή μας έχει προορισμό δύο από τα πιο απόλυτα highlights της Πίνδου, τη μοναδική δρακόλιμνη Βερλίγκα και τον εθνικό δρυμό της Βάλια Κάλντα. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι φίλοι μας της Pindus Hiking πραγματοποιούν για τέσσερα συνεχόμενα Σαββατοκύριακα αυτή την εκδρομή προς τα τέλη της άνοιξης, κάθε χρόνο. Η φύση βρίσκεται σε διαρκή μεταμόρφωση την εποχή αυτή και είναι καινούριες οι εικόνες που θα συναντήσεις κάθε φορά, ακόμα και αν επισκεφτείς τα ίδια τοπία με μόνο μια εβδομάδα διαφορά!

Σημείο συνάντησης η Κόρινθος, όπου η μισή ομάδα επιβιβάζεται στο άνετο εννιαθέσιο τετρακίνητο βανάκι της Pindus Hiking. Στην πορεία θα μας βρουν τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας, κάποιοι στην Αμφιλοχία και όσοι είναι από την Βόρεια Ελλάδα στη βάση μας στα Κρανιά Γρεβενών. Oι νέοι οδικοί άξονες δίνουν τη δυνατότητα πολύ γρήγορα, σε λίγες μόνο ώρες, να βρεθούμε από την Πελοπόννησο στην καρδιά της Πίνδου! Έτσι, παρότι ξεκινάμε Παρασκευή απόγευμα, το βράδυ είμαστε ήδη στο ξενοδοχείο. Το Pindos Resort είναι ένα υπέροχο ξενοδοχειακό συγκρότημα με πέτρινα διώροφα καταλύματα μέσα σ’ ένα επιβλητικό δάσος μαύρης πεύκης. Σύντομα βρισκόμαστε στη μεγαλοπρεπή αίθουσα εστίασης και απολαμβάνουμε ένα υπέροχο δείπνο. Ο χώρος πολυγωνικός, με τεράστια παράθυρα που βλέπουν το πυκνό δάσος. Το φαγητό, λες και είναι από άλλο πλανήτη, τόσο νόστιμο! Δεν προλαβαίνουμε να δοκιμάζουμε τους μεζέδες, το ένα πιάτο είναι πιο γευστικό από το άλλο! Τα μανιτάρια έχουν εδώ την τιμητική τους και έτσι αποτελούν το βασικό συστατικό στα περισσότερα εδέσματα. Πραγματικά, δεν μπορούμε να σταματήσουμε! Πηγαίνοντας για ύπνο ανυπομονούμε να ξυπνήσουμε και να αντικρίσουμε το υπέροχο τοπίο στο φως της ημέρας.

Δρακολίμνη Βερλίγκας

Το πρωί, ακριβώς έξω από το κατάλυμά μας, ο ήλιος διακτινίζεται ανάμεσα από τους πανύψηλους κορμούς της μαύρης Πεύκης, δημιουργώντας ένα θέαμα αριστουργηματικό. Περιπλανιέμαι στο δάσος σαν μικρό παιδί χαμένο μέσα στο θαύμα. Γύρω μου ακούγεται εξαίσια μελωδία, καθώς πλήθος πουλιών που φωλιάζει στα δέντρα έχει στήσει το ξέφρενο τραγούδι της ανατολής. Δεν υπάρχει ομορφότερο πράγμα από το ξύπνημα στην καρδιά του δάσους!

Το πρωινό είναι το ίδιο απολαυστικό όπως και το δείπνο. Ο νους μας, όμως, βρίσκεται ήδη μπροστά στα αγέρωχα βουνά που θα διασχίσουμε. Η πρώτη μέρα μάς επιφυλάσσει επίσκεψη σε ένα από τα ομορφότερα αλπικά τοπία της Ελλάδας, στο οροπέδιο της δρακόλιμνης Βερλίγκας. Ετοιμαζόμαστε στα γρήγορα και ξεκινάμε για το Χαλίκι Τρικάλων. Το πανέμορφο αυτό χωριό είναι η αφετηρία για τον δρόμο που οδηγεί στο βουνό. Το όρος Λάκμος που φιλοξενεί τη Δρακόλιμνη, έχει δύο κορυφές: τον Μέγα Τράπο και την Τσουκαρελα. Ανάλογα με τις συνθήκες, γιατί περιμένουμε να συναντήσουμε αρκετό χιόνι, όταν θα φτάσουμε εκεί, θα αποφασίσουμε ποια από τις δύο θα ανέβουμε. Ο χωματόδρομος είναι ένας από τους πλέον πετρώδεις και δύσβατους. Η ανάβασή του απαιτεί οπωσδήποτε τετρακίνητο όχημα.

Ανεβαίνουμε και γεμίζει το φιλμ της ψυχής μας εκπληκτικές εικόνες βουνού, εισπνέουμε βουνό και όλο μας το είναι πλημμυρίζει με βουνό. Είναι όμως τόσο όμορφο που δεν χορταίνεται με τίποτα. Ανυπομονούμε να βγούμε από το αυτοκίνητο και να το αισθανθούμε ακόμα περισσότερο. Φτάνουμε σε ένα σημείο που δεν μπορούμε να προχωρήσουμε περισσότερο γιατί από δω και πάνω ο δρόμος σκεπάζεται από χιόνι. Γύρω μας αρχίζουν τα λιβάδια στρωμένα με το μωβ χαλί του κρόκου, του αγριολούλουδου που είναι αυτοφυές στα ορεινά, καλλιεργείται στα πεδινά και μας δίνει το υπερπολύτιμο μπαχάρι σαφράνι. Θέλουμε να χαθούμε μέσα σε αυτή τη μωβ θάλασσα γιατί απλά είναι μαγική. Περπατάμε και η χαρά μας γίνεται όλο και μεγαλύτερη. Γινόμαστε όλοι μία πολύ ωραία παρέα που μας ενώνει η πανέμορφη εμπειρία του βουνού. Ξαφνικά είναι σαν να γνωριζόμαστε χρόνια, νιώθουμε σαν μία οικογένεια. Ο Παναγιώτης όπως πάντα μας οδηγεί και σαν ιδανικός αρχηγός της εκδρομής που είναι, φροντίζει για όλους μας και για όλα.

Ταξιδεύουμε μέσα στο ανοιξιάτικο χιονισμένο τοπίο κι έχουμε χάσει την αίσθηση του χρόνου και της εποχής καθώς ζούμε ταυτόχρονα το καλοκαίρι, την άνοιξη και τον χειμώνα. Τα καταπράσινα λιβάδια, πολύχρωμα, στολισμένα με ποικίλα είδη λουλουδιών, σε συνδυασμό με το χιόνι πού ολοένα και πυκνώνει όσο ανεβαίνουμε, συνθέτουν ένα φαντασμαγορικό σκηνικό. Συμπληρώνεται από νερά που τρέχουν παντού, καταρράκτες και καταρρακτάκια. Τόσο όμορφα, που ούτε που το καταλάβαμε για πότε φτάσαμε στη δρακόλιμνη παρά την επίπονη ανάβαση!

Ο Μέγας Τράπος, η επιβλητική κορφή απέναντί μας, οδηγεί, σαν να το μαρτυρά το όνομά της, με ένα απότομο κατέβασμα-ατραπό απευθείας στη Δρακόλιμνη. Τα νερά της, μέσα από φιδίσια αυλάκια-μαιάνδρους ελίσσονται μέσα στα λιβάδια του πεδίου προς μια καταβόθρα. Εκεί χάνονται μέσα στη γη και μετά το υπόγειο ταξίδι τους, βγαίνουν χαμηλότερα στην επιφάνειά της για να τροφοδοτήσουν τον Ασπροπόταμο.

Πολλοί θρύλοι και δεισιδαιμονίες εξιστορούνται για αυτόν τον επίγειο παράδεισο. Ότι η λίμνη ήταν φαρμακολάκκα και όποιο ζώο έπινε νερό απ’ αυτήν πέθαινε. Και ότι ο δράκος που ζούσε εδώ πήρε τη μορφή φιδιού και εξαφανίστηκε μέσα στη γη, για να ξεπηδήσει αργότερα μέσα από αυτή, φτιάχνοντας έτσι το πέρασμα για το νερό. Ο τόπος είναι όμως τόσο όμορφος και γλυκός που αξίζει να θεωρείς τον εαυτό σου ευλογημένο που βρέθηκε εδώ. O Παναγιώτης θα μου πει χαρακτηριστικά, πως κάθε φορά που έρχεται στη Βερλίγκα, νιώθει σαν να είναι η πρώτη του.

Καθόμαστε να φάμε κάτι και να χαθεί το μάτι μας στην εικόνα, να αποθηκευτεί βαθιά μέσα μας για τις δύσκολες μέρες του χειμώνα στην πόλη, να επιστρέφει στο μνημονικό μας και να μας γεμίζει αέρα βουνού. Και μετά παίρνουμε τον δρόμο για πιο ψηλά, για την κορφή. Προς τον Μέγα Τράπο η διαδρομή φαίνεται πιο βατή απ’ ότι προς την Τσουκαρέλα, το χιόνι λιγότερο. Βαδίζουμε με δυσκολία αλλά κάθε βήμα μας φέρνει ψηλότερα και η θέα είναι όλο και πιο όμορφη. Από την κορυφή πια εμφανίζεται μπροστά σου όλη η Πίνδος, τριγύρω σου παρελαύνουν όλες οι κορυφές της και η Βερλίγκα βρίσκεται στα πόδια σου! Αξέχαστη εμπειρία! Αργά το απόγευμα επιστρέφουμε στο αυτοκίνητο και πριν επιβιβαστούμε μας περιμένει τσιπουράκι με μεζεδάκι που έχει κανονίσει ο Παναγιώτης, που πάντα φροντίζει για μας, επιμηκύνοντας έτσι λίγο ακόμη την παραμονή μας στα ονειρικά υψίπεδα.

Φτάνουμε στο Χαλίκι και εκ των ων ουκ άνευ είναι να περάσουμε από το καφενείο του Χρήστου Ζαχαρή που είναι ένας από τους ελάχιστους μόνιμους κάτοικους του χωριού, ίσως και ο μόνος τον χειμώνα! Ο ίδιος λειτουργεί και Ραδιοφωνικό Σταθμό που εκπέμπει διαδικτυακά, το ραδιόφωνο των Ασπροποταμιτών και των Βλαχόφωνων, La Verliga Radio ονομάζεται, αναζητήστε το! Το ίδιο το καφενείο είναι ένα παραδοσιακό καλλιτέχνημα, σπάνιο στο είδος του, αξίζει να το επισκεφτείτε και να μιλήσετε με τον Χρήστο που είναι γνώστης της ιστορίας του τόπου του όσο λίγοι. Πίσω στο ξενοδοχείο μας περιμένει μια νέα γαστριμαργική εμπειρία υπογεγραμμένη από την μοναδική στην τέχνη της μαγείρισσα, τη Σόφη, που μαζί με τον Μπάμπη λειτουργούν το Pindos Resort. Στο τραπέζι θα μας εξηγήσουν το πόσο μεγάλη αφιέρωση χρειάζεται για να διατηρήσεις την κουζίνα σου σε τόσο υψηλό επίπεδο ποιότητας, με συνεχή επιμόρφωση και ενημέρωση. Στο τέλος σβήσαμε και κεράκια καθώς η Φωτεινή, η βενιαμίν της παρέας μας, γιόρταζε τα γενέθλιά της!