Από την Επίδαυρο, συνεχίζοντας τον δρόμο για Κρανίδι και Πόρτο Χέλι, αντικρύζεις από ψηλά την πεδιάδα των Διδύμων. Το χωριό βρίσκεται στο κέντρο της και περιστοιχίζεται από καλά στοιχισμένες καλλιέργειες. Το μάτι σου αχόρταγα αναζητά αυτό που ήρθες να δεις: Το σπάνιο γεωλογικό φαινόμενο των δολίνων που εδώ είναι εντονότερο από οπουδήποτε αλλού στη χώρα μας.
Οι παράξενοι και εντυπωσιακοί στρογγυλοί σχηματισμοί μοιάζουν με ηφαίστεια ή με ανοίγματα στην επιφάνεια της γης, που προκλήθηκαν από πτώση μετεωρίτη, έχουν ηλικία χιλιάδων ετών και απαντώνται σε πολλά σημεία του πλανήτη μας. Η πιθανότερη αιτία για τη δημιουργία τους είναι η δράση του νερού σε ασβεστολιθικά πετρώματα, που προκαλεί την κατακρήμνισή τους. Στην Ελλάδα θα τις βρεις στην Ιτέα, στον Παρνασσό αλλά και στο Λαύριο, όπου υπάρχει μία με το χαρακτηριστικό όνομα Χάος! Οι δολίνες των Διδύμων, όμως, είναι οι πιο ξακουστές.
Σύντομα τις εντοπίζεις. Η πιο μεγάλη και πιο ευδιάκριτη βρίσκεται στους πρόποδες του κοντινού βουνού που έχει το ίδιο όνομα με το χωριό: Δίδυμοι. Η ονομασία και των δύο κρατά από τα αρχαία χρόνια. Οι κορφές του ήταν αφιερωμένες στους Διόσκουρους, τον Κάστορα και τον Πολυδεύκη. Οι αρχαίοι λάτρευαν τους Διόσκουρους σαν θεούς του φωτός και τους είχαν συνδέσει με την αρετή και τη γενναιότητα. Μάλιστα λέγεται ότι ήταν πολύ αγαπημένοι και όταν ο Κάστορας πέθανε, ο Δίας, ο πατέρας τους, χάρισε στον Πολυδεύκη την αθανασία. Όμως ο Πολυδεύκης από αγάπη για τον αδελφό του ήθελε να τη μοιραστεί μαζί του. Ο Δίας δέχθηκε. Όρισε τη μια μέρα ο ένας να είναι στον Άδη, ο άλλος στον Όλυμπο και την επόμενη να αλλάζουν.
Μικρή Σπηλιά
Η μικρότερη δολίνη μόλις που ξεχωρίζει από ψηλά ανάμεσα στις καλλιεργήσιμες εκτάσεις. Γνωρίζεις ότι είναι η πιο όμορφη και αδημονείς να την επισκεφτείς. Κατευθυνόμαστε αμέσως προς τα εκεί. Η μικρή σπηλιά, όπως την αποκαλούν οι ντόπιοι, περιστοιχίζεται από ψηλά πεύκα, ενώ προφανώς για λόγους ασφαλείας, είναι περιφραγμένη με συρματόπλεγμα. Λογικό, αν σκεφτείς ότι έχει περίπου 80 μέτρα βάθος!
Δυο στενά ανοίγματα στο έδαφος οδηγούν στο εσωτερικό της. Το πρώτο και πιο απότομο πρέπει να ήταν η αρχική είσοδος. Για να μπεις στο δεύτερο περνάς στην αρχή από μια μεταλλική πόρτα με σταυρό. Φαίνεται, ότι φτιάχτηκε μεταγενέστερα για πιο εύκολη πρόσβαση στα ξωκλήσια, που φιλοξενεί η σπηλιά. Προχωράς μες στο λαγούμι σαν τυφλοπόντικας για να ξανοιχτεί στο τέλος μπροστά σου ένας νέος κόσμος, ο κάτω κόσμος.
Ένας όμως κάτω κόσμος που καθόλου δεν μοιάζει με κόλαση. Περισσότερο μοιάζει με μια κρυφή Εδέμ. Σαν τους μυστικούς παραδεισένιους τόπους κάτω από τη γη με μονόκερους και άλλα πλάσματα του παραμυθιού που βλέπουμε μονάχα στις ταινίες! Εδώ βέβαια δύσκολα θα συναντήσεις εκπροσώπους του ζωικού βασιλείου, το φυτικό βασίλειο όμως φορά το πιο όμορφό του φόρεμα! Στην αρχή της άνοιξης ειδικά, το φόρεμα αυτό είναι κατάλευκο σα νυφικό! Τα άφυλλα δέντρα ολάνθιστα με τα λευκά ανθάκια τους διακοσμούν όλη την επιφάνεια της βάσης του κρατήρα και τον κάνουν να μοιάζει με πανέμορφη υπερμεγέθη γλαστρούλα!
Περιμετρικά ακολουθείς το εσωτερικό μονοπάτι για να επισκεφθείς τους δύο ναΐσκους, που βρίσκονται αντιδιαμετρικά χτισμένοι μέσα στον βράχο: πρώτα συναντάς τον Άη Γιώργη και απέναντι, στα 150 μέτρα, τη Μεταμόρφωση του Σωτήρος. Τα εκκλησάκια, πανέμορφα, δίνουν κι αυτά τη δική τους – ανθρώπινη – πινελιά στον περίτεχνο πίνακα του Δημιουργού. Η ακριβής τους ηλικία αγνοείται, ίσως να είναι και 1000 χρόνων. Αυτό που είναι πάντως προφανές, είναι ότι ο τόπος προσφέρεται για ασκητισμό σε αναζήτηση της εσωτερικής γαλήνης που όλοι μας τόσο έχουμε ανάγκη.
Το νερό εδώ δεν μαζεύεται, ώστε να δημιουργηθεί λίμνη. Η σπηλιά λειτουργεί σαν καταβόθρα, το διοχετεύει δηλαδή κάπου υπόγεια. Σίγουρα όμως η οργιώδης βλάστηση μαρτυρά ότι στο επίπεδο της βάσης της υπάρχει άφθονο.
info's
Αν θες να μάθεις περισσότερα για τα Δίδυμα μπορείς να παρακολουθήσεις εδώ το πολύ ενδιαφέρον ντοκιμαντέρ της Γεωργίας Κουμπούνη, Δίδυμα Αργολίδας - Τα μυστικά του τόπου: https://www.youtube.com/watch?v=5EwDC-KKMfM&t=2s.
Θα το βρείτε στο
τεύχος 136
