«– Τι κάνει; – Ονειρεύεται. – Ακόμα; – Ναι, γυρίζουν τα μάτια του κάτω από τα κλειστά βλέφαρά του. Σίγουρα ονειρεύεται ακόμα. – Απόλυσέ τον. – Μάλιστα, κύριε. – Τώρα τι κάνει; – Ονειρεύεται πάλι. – Σίγουρα; – Μάλιστα, κύριε. – Πάρ’ του το σπίτι. – Μάλιστα. – Τώρα τι κάνει; – Ονειρεύεται ακόμα, κύριε. – Μα πώς είναι δυνατόν; – Δεν ξέρω, κύριε. – Άσ’ τον νηστικό. – Μάλιστα, κύριε. – Τι κάνει; – Πάλι ονειρεύεται, κύριε... – Βγάλ’ του τα μάτια! – Του τα ’βγαλα, κύριε. Ακόμα ονειρεύεται. – Μπες μέσα στο όνειρό του. – Μάλιστα, κύριε. – Τι βλέπει; – Θάλασσες, ποτάμια, βουνά... Ταξιδεύει... – Πούλα τα. – Τα πούλησα, κύριε. – Τώρα; – Ονειρεύεται. Αγκαλιές, φιλιά, φίλους, αγαπημένους. – Απομόνωσέ τον. – Μάλιστα. – Τι κάνει; – Τραγουδάει, κύριε, τραγουδάει. – Κόψ’ του τη γλώσσα. – Χτυπάει στα χέρια έναν ρυθμό κι ονειρεύεται πάλι. – Κόψ’ του τα χέρια. – Χορεύει, κύριε. Χορεύει και ονειρεύεται ακόμα. – Κόψ’ του τα πόδια. – Το αίμα του έγινε ποτάμι, κύριε. Κυλάει με ορμή. Και μέσα του βούτηξαν άλλοι γυμνοί κι άλλοι με βάρκες, κρατώντας τύμπανα, νταούλια και γκρανκάσες και τούμπες και τρομπόνια και κορνέτες. Φωνές κι αλαλαγμοί. Τραγουδούν. Έρχονται κατά δω. – Τι θέλουν; – Εσάς, κύριε. Εσάς γυρεύουν. – Σώσε με. Σώσε με, πιστέ μου λακέ. – Δεν μπορώ, κύριε, ακούω το τραγούδι τους...» Απόσπασμα από το βιβλίο του: «Ο καιρός άλλαζε».
«'Εμείς θα λέμε για παιδιά που γίναν στάχτη και για γυναίκες που πεθαίνουν σιωπηλές»
Σε λίγο καιρό περιμένουμε να προβληθεί και στην Αθήνα η ταινία-μεταφορά του μυθιστορήματος «Η Μονοκατοικία» που προβλήθηκε στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Ο Δημήτρης Μητσοτάκης, μουσικός και συγγραφέας, γεννήθηκε στον Πειραιά. Από νεαρή ηλικία εργάστηκε ως μουσικός και το 1994 δημιούργησε το συγκρότημα Ενδελέχεια, στο οποίο συμμετείχε ως στιχουργός, συνθέτης και ντράμερ έως το 2009. Τι να πρωτοπεί κανείς για τα τραγούδια που άφησαν εποχή: «Διαμαντένια προβλήτα», «Βουτιά από ψηλά», «Εδώ μωρή θα λέγεσαι Μαρία», «Τι τραγούδι να σου πω» και πολλά άλλα. Από το 1994 εργάζεται ως μουσικός επιμορφωτής στο ΚΕΘΕΑ Διάβαση, ενώ διευθύνει το μουσικό εργαστήρι του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών. Μετά τους Ενδελέχεια και μέχρι σήμερα, εξακολουθεί να γράφει εμβληματικά τραγούδια και να συνεργάζεται με σπουδαίους καλλιτέχνες και τραγουδοποιούς (Μάρθα Φριντζήλα, Γιάννης Χαρούλης, ΘΡΑΞ ΠΑΝΚC).
«Η διαφορά του να ροκάρεις στη σκηνή από το να ροκάρεις στο χαρτί είναι… το κοινό. Στην πρώτη περίπτωση σε γιουχάρουν άμεσα», είχε πει σε συνέντευξή του στο περιοδικό «Διαβάζω». Κι ενώ μπορώ να πω με βεβαιότητα – αυτό που χρόνια τραγουδάει ο ίδιος – πως «αξίζει τον κόπο» μια νύχτα να τη βγάλεις με ένα βιβλίο του, ο ίδιος δηλώνει ότι δεν είναι συγγραφέας, αλλά μουσικός και γράφει «σαν να βαράει τα τύμπανα – τα πληκτρολόγια αναστενάζουν!»
