Αμοργός

Κάτι απ' τα παλιά

Νύχτα, άγονη γραμμή κι ο άνεμος να λυσσομανά. Σύρος, Πάρος, Νάξος, Ηρακλειά, Σχοινούσα, Δονούσα, Κουφονήσι, Κατάπολα - το ταξίδι μοιάζει ατέλειωτο. «Σε δοκιμάζει το νησί» θα μου πει η Νιώτισσα, κ. Χαρίκλεια Πρατέρ, που έζησε για τέσσερα χρόνια ως δόκιμη μοναχή στο Μοναστήρι της Χοζοβιώτισσας. Ο έρωτάς της έκτοτε αγιάτρευτος: «Θέλω να πεθάνω στην Αμοργό…»

Κράτησα σφιχτά αυτές τις λέξεις, κι επέλεξα την πρώιµη άνοιξη για τη γεύση της πρώτης φοράς. Να δω τη ζωή στην πραγµατικότητά της, πιάνοντας φιλία µε τους ανθρώπους της. Αυτούς που γύρισαν τον κόσµο όλο και την αγάπησαν τόσο βαθιά, που δεν θα την άλλαζαν µε τίποτα. Το νησί βλέπεις, έχει τον τρόπο του. Ή θα φωλιάσει στην ψυχή σου για πάντα ή θα σε διώξει µακριά. Το λένε όλοι. Ίσως ο χαλαζίας στα πετρώµατα που δυναµώνει κάθε συναίσθηµα, ίσως το αδιαπέραστο λευκό της, που τονίζει τα σκοτάδια της ψυχής. Άκρως θηλυκή, µε τη µυστηριακή οµορφιά της απόλυτης γύµνιας, η Αµοργός γίνεται βίωµα για τον καθένα τόσο προσωπικό, έτσι σου έρχεται να πεις: Αµοργάς; Αµοργώ!

Χώρα

Είναι πραγµατική ευλογία να ξυπνάς στη Χώρα. Από το µικρό σου µπαλκόνι να πίνεις τον καφέ σου αγναντεύοντας ως τα Κατάπολα. ∆αιδαλώδη τ’ ασβεστωµένα της στενά, από παντού ξεπροβάλλουν εκκλησιές. Τριάντα στη Χώρα και 180 σε όλο το νησί – µοιάζει να σε κυκλώνουν από παντού. Ταπεινές και κατάλευκες χτίστηκαν από τις κοινότητες κι εύπορους ιδιώτες, συχνά πάνω στα βράχια, ώστε να µην χαραµιστεί ίχνος καλλιεργήσιµης γης. Ένας πρώτος ελληνικός στο καφενείο του Πάρβα που έγινε διάσηµο από το οµώνυµο ντοκιµαντέρ του Γεράσιµου Ρήγα. Γλεντζές, πότης, µάγειρας µερακλής, τραγουδιστής και λαουτιέρης, ο Πάρβας ήταν για κάποιους ολόκληρη η Αµοργός και µόνο οι φωτογραφίες στους τοίχους έµειναν να τον θυµίζουν. Έξω, το φως διάπλατο σχεδόν σε τυφλώνει – τόσο ξένοι γίναµε µαζί του εµείς οι άνθρωποι της πόλης. «Τι θαρρείς πως είµαστε, ένα νησάκι άγονης γραµµής µε µια ραχοκοκαλιά απ’ άκρη σ’ άκρη», θα µου πει ο Βασίλης για την Αµοργό, που από τόπος εξορίας απέκτησε τη φήµη του νησιού των εναλλακτικών. Αυτών που κουράστηκαν από τα καλούπια του θεαθήναι, αναζητώντας την αλήθεια του λιτού και τ’ απέριττου. «Μπαγιόκο», «Γιασεµί», «Καθ' Οδόν», «Τρίπορτο», πολύχρωµα καφέ-µπαρ ετοιµάζονται σιγά-σιγά να υποδεχτούν το καλοκαίρι. Ζεστά και περιποιηµένα, µε εκείνη την αισθητική της απλότητας που πρεσβεύει όλο το νησί, τα καλοκαίρια διοργανώνουν µουσικές βραδιές και τα µενού τους διαθέτουν επιλογές για χορτοφάγους. Από το πλατεάκι του καφέ «Ήλιος» θα πάρουµε το κλειδί και τα σκαλοπάτια που θα µας ανεβάσουν ως το Κάστρο του νησιού. Χτισµένο σε έναν µονόλιθο στο κέντρο της Χώρας είναι το σήµα κατατεθέν της. Χτίστηκε από τους Ενετούς τον 13ο αιώνα, όµοιο καράβι της στεριάς στο κατάρτι του ν’ ανεµίζει τώρα η γαλανόλευκη. Το βλέµµα χάνεται µε την πανοραµική θέα και τη βουνοπλαγιά µε τους περίφηµους ανεµόµυλους, που λειτουργούσαν ως πριν 40 χρόνια στο νησί. Όταν φυσάει στην Αµοργό, θαρρείς πως θα πετάξεις… Κι ούτε τα θολωτά στενά της Χώρας δεν είναι ικανά να σε προστατέψουν από τον βοριά. Έτσι δεν θα αντικρίσω ποτέ τη θέα από το Καλογερικό στην άκρη του γκρεµού. Αληθινό µπαλκόνι στο Αιγαίο – ίσως από δω να εµπνεύστηκε ο Λικ Μπεσόν το «Απέραντο Γαλάζιο» του, την ταινία-ορόσηµο των ‘80s, που έκανε το νησί ξακουστό ως τα πέρατα του κόσµου. Παρέα µε τον παπά-Γιώργη θα περιπλανηθούµε στο ιστορικό Γυµνάσιο, το πρώτο που ιδρύθηκε στην Ελλάδα µετά την Επανάσταση, κι από κει στο «Μετόχι», τη γειτονιά του Φωτοδότη Χριστού, ένα πανέµορφο συγκρότηµα µε κελιά, ολάνθιστα περιβόλια και λεµονόσπιτα γύρω από την εκκλησιά που γιορτάζει στις 6 Αυγούστου. Καθώς ο ήλιος δύει πίσω από το Κάστρο, ντύνει µε το βαθύ πορτοκαλί του το τοπίο κι η ψυχή σου γαληνεύει. Τα βράδια στο ταβερνάκι του Φωτοδότη µοιάζει να µαζεύεται όλη η Αµοργός. Νέα, όµορφα παιδιά µε εκείνα τα τεράστια γαλάζια µάτια τους, να σου θυµίζουν πως έρχονται από γενιές θαλασσινών κουρσάρων. Μουσικοί, καλλιτέχνες, φυσιολάτρες δίνουν ζωή και άποψη στον τόπο χειµώνα-καλοκαίρι.

Κατάπολα

«∆εν αλλάζω µε τίποτα τα Κατάπολα», λέει η Χαρίκλεια και καθόλου άδικο δεν έχει, αφού όλη η ζωή του νησιού είναι συγκεντρωµένη εδώ. Καθηµερνό σηµείο συνάντησης, το πανέµορφο καφέ του ξενοδοχείου Μινώα. Την ονοµασία του εµπνεύστηκε από την Αρχαία Μινώα, µια από τις τρεις πόλεις της αρχαιότητας που χτίστηκε τον 7ο π.Χ. αι., ψηλά στον λόφο πάνω από το λιµάνι. Η θέα από εδώ είναι καθηλωτική. Τόπος θαλασσινός τα Κατάπολα, µε τον θρυλικό Σκοπελίτη δεµένο στο λιµάνι, θα δεις τους ψαράδες να φροντίζουν τα δίχτυα τους και τον Μουσταφά να διαλαλεί την ψαριά του µε την κοχυλένια του µπουρού. Θαλασσινές κι οι γειτονιές του, το Ξυλοκερατίδι µε το γραφικό του νεκροταφείο - θαλασσινό κι αυτό, πιο όµορφο σπάνια θα συναντήσεις. Γαλήνη στα απάνεµα νερά – εδώ ο αέρας κόβει κι ήλιος µοιάζει πιο ζεστός, καθώς τον ρουφάµε ολόκληρο στον µικρό γιαλό κάτω από το εκκλησάκι. Συντροφιά µας τα …γατρόνια – που σ’ ακολουθούν παντού στο νησί – κι ο θαλασσινός βράχος µε το άγαλµα της Ναυσικάς. Τη δώρισε ο αµοργιανός γλύπτης Γιώργος Πολυχρόνης µαζί µε την Ερατώ, που ατενίζει το πέλαγος, καλωσορίζοντας τους επισκέπτες στο λιµάνι.

Το φημισμένο Αμοργιανό φάβα έρχεται από το Κατσούνι, μια σπάνια ποικιλία αρακά που συναντάται αποκλειστικά στην Αμοργό.

Η θέα της Χώρας από τη γειτονιά του Φωτοδώτη Χριστού. 
Στα στενάκια της Χώρας. 
«Μπαγιόκο», ένα από τα προσεγμένα καφέ της Χώρας. 
Ο Άγιος Γιώργης σε υποδέχεται στην κορυφή του Κάστρου. 
Παρέα με φίλους στο Βοτανικό Πάρκο Αμοργού φτιάχνουμε παγκάκι με την τεχνική Cob.
Ο Νώντας και η Βαλέρια με τα βιολογικά τους καλούδια μέσα στο κτήμα τους (Amorgos Organic.) 

Την Κυριακή του Πάσχα η εικόνα γυρίζει όλο το νησί, που ευωδιά δενδρολίβανο από το «πατατάτο» κατσικάκι που αργοψήνεται στους ξυλόφουρνους.

Οι άνθρωποι της Αµοργού

Είναι πραγµατικά αξιέπαινο πως χάρη στη νέα γενιά, στο νησάκι των 800 περίπου µόνιµων κατοίκων, έχεις να κάνεις µαθήµατα κεραµικής, γιόγκα και σύγχρονου χορού, θέατρο, να ασχοληθείς µε τα βότανα, που παντού ευωδιάζουν. «Την ένταση και τις σπάνιες θεραπευτικές τους ιδιότητες, τους προσφέρει η ανυδρία του εδάφους», θα µας πουν ο Μάνος και ο Θοδωρής από το Βοτανικό Πάρκο Αµοργού στα Κατάπολα. Ήθελαν να επιστρέψουν και να µείνουν στο νησί, δηµιουργώντας κάτι όµορφο, προσφέροντας στον τόπο και τον εαυτό τους. Έτσι πήραν την πρωτοβουλία να αναδείξουν και να διατηρήσουν τη σπάνια αυτοφυή χλωρίδα του, µέσα σ’ έναν προσεγµένο χώρο, που φτιάχτηκε σχεδόν αποκλειστικά µε προσωπική εργασία. Τα κεφάλαια µηδαµινά, στο πλάι τους όµως στάθηκαν πολλοί φίλοι της Αµοργού, στηρίζοντας χρηµατικά το εγχείρηµα. Εµείς τους βρήκαµε να ανακατεύουν λάσπη, άχυρο και πηλό κατασκευάζοντας ένα παγκάκι µε την τεχνική Cob. Σκοπός, βλέπεις, είναι το Πάρκο να λειτουργεί παράλληλα σαν στέκι πολιτισµού. Έτσι εκτός από σεµινάρια διοργανώνουν µουσικές βραδιές και πειραµατίζονται µε βότανα φτιάχνοντας µείγµατα αφεψήµατα και καλοκαιρινά κοκτέιλ. Τη φύση αξιοποιεί και ο Νίκος Κωβαίος στο εργαστήρι του στα Κατάπολα που µοσχοβολά φρεσκάδα και καθαριότητα. Επιχειρηµατίας, ζωγράφος, µουσικός, ασχολούνταν πάνω από 30 χρόνια και µε το σαπούνι, αποφασίζοντας τελικά να το δει διαφορετικά. Κι όπως οµολογούν οι φανατικοί του πελάτες ανά την Ελλάδα έκανε πολύ καλά. Ελαιόλαδο, λάδι καρύδας, φυσικά αιθέρια έλαια και εκχυλίσµατα, το µυστικό της επιτυχίας τους. Η Χαρίκλεια δεν αλλάζει µε τίποτα την άγρια τριανταφυλλιά, οι άντρες προτιµούν το δεντρολίβανο, εξαιρετικός για το πρόσωπο ο κόκκινος άργιλος και το ρυζόγαλο, ανάρπαστα το βάλσαµο και ο ενεργός άνθρακας. Θα τα βρείτε σε διάφορα σηµεία της Αµοργού και ως το καλοκαίρι, το KATOI SOAP θα ‘χει το δικό του µαγαζάκι στη Χώρα. Λίγο πιο κάτω στη µικρή του οικοτεχνία, ο 19χρονος Λεωνίδας Βλαβιανός ανακατεύει το µίγµα για την εξαιρετική του γραβιέρα, που φτιάχνει µε αιγοπρόβειο γάλα από τα ζωντανά του πατέρα του. Κεφαλοτύρι, φρέσκια µαλάκα και ξινοµυζήθρα συµπληρώνουν την ποικιλία των αµοργιανών τυριών µε την πλούσια, ανεπανάληπτη γεύση. Ταιριάζουν τέλεια µε την ψηµένη ρακή, το ποτό του καλωσορίσµατος που φτιάχνεται µε καραµελωµένη ζάχαρη, βότανα και µπαχαρικά, δίνοντας στην κάθε µια τη δική της προσωπικότητα. Παλιά την κάνανε µε το εξαιρετικό µέλι του νησιου και ρακή απο τα ντόπια καζάνια, αφήνοντας την να ψηθεί για µήνες στον ήλιο... Σε ένα στενό των Καταπόλων θα συναντήσουµε τον Νώντα Γαβαλά, που πριν από 30 χρόνια αποφάσισε να αφήσει την πρωτεύουσα και την καριέρα του δικηγόρου, για να καλλιεργήσει βιολογικά τα κτήµατα του πατέρα του. Η ηρεµία του είναι µαγική, όµοια και η βόλτα στο αγρόκτηµα. Εδώ είναι και το όµορφο σπίτι του µε τις κολοκύθες στα σκαλιά, τα περιβόλια µε τα ξινόδεντρα, τις αµυγδαλιές που τώρα ανθίζουν, η φραγκοσυκιά, τα µποστάνια, τα αµπελάκια, το άλογό του. Τι άλλο να ζητήσει κανείς. Στον πάγκο όλα φρεσκοκοµµένα και της εποχής, αφού ο Νώντας δεν βρίσκει κανένα λόγο να ασχοληθεί µε θερµοκήπια. Θα βρείτε επίσης βαλσαµόλαδο, µαρµελάδες, τσατνέι και τουρσιά απο τη σοδειά του κτήµατος αλλά και το φηµισµένο αµοργιανό φάβα (όπως χαϊδευτικά λένε στο νησί.) «Έρχεται από το Κατσούνι, µια σπάνια ποικιλία αρακά που συναντάται αποκλειστικά στην Αµοργό. Μέχρι πριν δέκα χρόνια δεν το γνωρίζαµε. Ο σπόρος διατηρήθηκε µες τους αιώνες και τώρα περιµένουµε να πιστοποιηθεί µε Προστατευόµενη Γεωγραφική Ένδειξη...»

Χοζοβιώτισσα

Μοιάζει µε καράβι στεριωµένο στο πιο άγριο τοπίο της Αµοργού. Αυτό το µέρος διάλεξαν οι ναυτικοί από το Χόζοβο της Παλαιστίνης για σπίτι της Παναγιάς. Η προέλευση της εικόνας ανάγεται στα χρόνια της Εικονοµαχίας. Τριακόσια σκαλοπάτια σ’ ανεβάζουν ως την «Κυρία Χοζοβιώτισσα», όπως την αποκαλεί η Χαρίκλεια. Ολόλευκη στο βάθος, κάτω από τους απειλητικούς βράχους, σου προκαλεί δέος. «Είναι απίστευτη η ενέργεια του µέρους…» Πληθωρικός, δραστήριος κι «έξω καρδιά», ο ηγούµενος Σπυρίδων µας υποδέχεται στο αρχονταρίκι. Είναι στο µοναστήρι από τα 18 του. «Από 10 χρόνων ερχόµουν µε τα πόδια απ’ τη Λαγκάδα…» ∆ίπλα του η πολυθρόνα από ελεφαντοστό και φίλντισι που του χάρισε ο Μοµπάρατ της Αιγύπτου, µα «ο γέροντας δεν κάθεται ποτέ», λέει χαµογελαστά ο Θεόφιλος. Είναι ο νεότερος στο µοναστήρι και θα µας ξεναγήσει κάτω, στον πανέµορφο χώρο του µουσείου. Πέτρινο όλο µε ξυλοδεσιές στο ταβάνι αποτελεί και χαρακτηριστικό δείγµα της ντόπιας αρχιτεκτονικής. Ο Φιλάρετος δεν µιλάει πολύ, έχει όµως εκείνη την όψη του Αγίου, που παίρνουν µε τα χρόνια οι µοναχοί. Είναι µαζί µε τον Σπυρίδωνα σχεδόν από την αρχή. Μας µαγείρεψε γιουβέτσι µε καλαµάρι, ψαριά από την Ηρακλειά. Όλα τα καλούδια είναι εδώ: αλµύρα (το σταµναγκάθι της θάλασσας) και κρασί από το πατητήρι τους, γλυκόπιοτο σαν κοινωνία. «Τα πάντα είναι καλά κι ευλογηµένα, όταν γίνονται µε µέτρο», θα πει ο Σπυρίδων γεµίζοντας τα ποτήρια. Έχουν το µποστάνι τους, φτιάχνουν τη ρακή τους, µαγειρεύουν στις γιορτές, φροντίζουν για τα πάντα. «Είναι χιλιάδες ο κόσµος που περνάει από δω…» Η Χοζοβιώτισσα χτίστηκε περί το 1088 κι ήταν ένα απροσπέλαστο φρούριο ορατό µόνο από τη θάλασσα. Γιορτάζει στα Εισόδια µε µεγάλο πανηγύρι, όµως εγώ σκέφτοµαι την κατάνυξη των ηµερών. Πάσχα στη µέση του πουθενά, να µοσχοβολάει φασκόµηλο και θαλασσινό αεράκι. Την Κυριακή του Πάσχα η εικόνα γυρίζει όλο το νησί, που ευωδιά δενδρολίβανο από το «πατατάτο» κατσικάκι που αργοψήνεται στους ξυλόφουρνους. Μέχρι τότε τα αγριοκάτσικα θα σεργιανούν ανέµελα στα βράχια της Αγίας Άννας και τίποτα δεν θα θυµίζει καλοκαίρι…

Αιγιάλη

«Γιάλη» τη λένε οι ντόπιοι κι είναι στον διάσηµο βορρά του νησιού. Με εκείνο το άγριο επιβλητικό του τοπίο, το βράχο, το γκρεµό και το πέλαγο. Η ακτή του Αγίου Παύλου - ένα σχεδόν µε το ερηµονήσι της αντικρινής Νικουριάς, γλαρόπουλα, κατσίκια κι εκκλησάκια σκαρφαλωµένα στα βράχια. Όµορφη η «Γιάλη» µε το γραφικό της λιµανάκι και τον θαλασσινό ανεµόµυλο. Το ηλιοβασίλεµα της µαγικό, από πάνω της η Λαγκάδα, στους κόλπους της η αµµουδιά µε τ’ αλµυρίκια και πιο πέρα η Λεβρωσσός– θα τη βρεις µόνο µε τα πόδια. Ανείπωτα τα πάρτι στην ιστορική Disco The Que πάνω στον γιαλό, µε τις ευφάνταστες κατασκευές του Μίµη, γλύπτη και ιδιοκτήτη της. Τα καλοκαίρια η νεολαία (και όχι µόνο) µοιράζεται στα δύο κάµπινγκ του νησιού, στα Κατάπολα και τη «Γιάλη.» Η οµορφιά της Λαγκάδας είναι σχεδόν ποιητική. Πασχαλιές και καφενέδες απλώνονται νωχελικά χρωµατίζοντας το σκαλωτό της καλντερίµι µέχρι το «Ίαµα». Εδώ, ο Βαγγέλης και η Ελένη Βασσάλου προσφέρουν εναλλακτικές θεραπείες µε χειροποίητα αιθέρια έλαια από τα βότανα της Αµοργού: «η ρίγανή της είναι φάρµακο…» Αναρίθµητα και τα µονοπάτια της, όλα καλοδιατηρηµένα, το ωραιότερο µε διαφορά είναι αυτό που σ’ ανεβάζει ως τον Θεολόγο στις κορυφές του Κρίκελου µε θέα τη ∆ονούσα, τη Νάξο, την Ικαρία. Το µονοπάτι ξεκινά απ’ την πλατεία της Λαγκάδας και θέλει µιάµιση ώρα ανάβαση. Αρκεί να µη φυσάει…

Με θέα το φαράγγι, τα Θολάρια είναι ένα από τα οµορφότερα χωριά του νησιού. Αυθεντικό κι ανεπιτήδευτο, αξίζει να το περπατήσεις όλο. Να αγναντέψεις τη θέα στη «Γιάλη», να δεις το ηλιοβασίλεµα σε µπαλκόνια, που κρέµονται στο Αιγαίο… «Υπάρχει ακόµα ο Χορευτής;» µε ρωτά ένας φίλος. Χωµένο στα γραφικά στενά του οικισµού είναι ένα από τα παλιότερα καφενεία - οινοπαντοπωλεία της Αµοργού, όπου θα δεις µαζεµένες όλες τις εµβληµατικές φυσιογνωµίες του νησιού. Στον Ποταµό υπάρχει ένα από τα παλιότερα σπίτια της Αµοργού, ηλικίας άνω  των 500 ετών και στον ερηµωµένο Ασφοντυλίτη, οι ξερολιθιές φαντάζουν µε λαβύρινθο. Στο µονοπάτι που ενώνει τον οικισµό µε τον Ποταµό θα δείτε και τις µορφές, που κέντησε στο βράχο ο Μιχάλης Ρούσσος τον προηγούµενο αιώνα. Του πήρε µια ζωή αφού µια αρρώστια του στέρησε τα πόδια. Στον οικισµό δεν υπάρχει ρεύµα, µόνο µια εκκλησιά και το ταβερνάκι της κυρίας Σοφίας που τα καλοκαίρια µαγειρεύει ρεβυθάδα στον ξυλόφουρνο.

Τα ... γατρόνια σ’ ακολουθούν παντού στην Αμοργό. Η θέα από τη Χοζοβιώτισσα.
Σαν πετρωμένο καράβι, ορατή μόνο απ' τη θάλασσα η Μονή Χοζοβιοτισσας.
Στα γραφικά Θολάρια.
Η μοναχή Ειρήνη μας καλωσορίζει στον Άγιο Γεώργιο τον Βαλσαμίτη. 
Εκκλησάκια με θέα.

Αναρίθμητα και τα μονοπάτια της, όλα καλοδιατηρημένα, το ωραιότερο με διαφορά είναι αυτό που σ’ ανεβάζει ως τον Θεολόγο στις κορυφές του Κρίκελου.

Κάτω Μεριά

Το τοπίο της σε ηρεµεί. Ξωκκλήσια ερηµικά και λιβάδια εύφορα, βοσκοί µε τα κοπάδια τους κι ο ταχυδρόµος φορτωµένος την τσάντα των ΕΛΤΑ – ξεκινά απ’ τα Κατάπολα και γύρνα µε τα πόδια όλο το νησί! Στη Βρούτση τα καφενεδάκια περιµένουν ευλαβικά έναν άνθρωπο να αλλάξουν µια κουβέντα. Μια στροφή ως τον Μούρο, την ωραιότερη παραλία που συναντήσαµε, µε βαθιά νερά κάτω από τον επιβλητικό βράχο µε τις σπηλιές. Στην Αρκεσίνη αναζητάµε τον αρχαίο Πύργο της Αγίας Τριάδας. Χτισµένος µε γιγάντιες πέτρες στέκεται από τον 4ο αιώνα κι είναι ο πιο καλοδιατηρηµένος στις Κυκλάδες. Ίσως λειτουργούσε σαν φρυκτωρία µε σήµατα φωτιάς – µα πού είναι; Η Μαρία Πατηνιώτη έχει εδώ το ταβερνάκι της και µας καθοδηγεί. Με το χαµόγελο στα χείλη, παρέα µε τις τρεις της κόρες, ζυµώνει το ψωµάκι της, µαγειρεύει σαν στο σπίτι της, πειραµατίζεται µε γλυκά κι είναι εδώ χειµώνα-καλοκαίρι. Μισοβυθισµένο σ’ έναν όρµο, το σκουριασµένο σκαρί του Ολύµπια κι έπειτα η Καλοταρίτισσα – µια τιρκουάζ αγκαλιά στο φόντο του πελάγους. Ο δρόµος τελειώνει στα Παραδείσια µε την εκκλησιά της Αγίας Παρασκευής, όπου 26 Ιουλίου γίνεται το µεγαλύτερο πανηγύρι των Κυκλάδων.

Πριν κινήσεις για την Κάτω Μεριά θα περάσεις από τον Άγιο Γιώργη τον Βαλσαµίτη. Μετόχι κι αυτό της Χοζοβιώτισας, λαµποκοπά από καθαριότητα. Φροντίζει γι' αυτό η µοναχή Ειρήνη – η πρώτη κάτοικός του µετά σχεδόν τρεις αιώνες. Φωτεινή και πανέµορφη, την βρήκαµε να ζωγραφίζει. «Μέχρι και το National Geographic έχει περάσει από δω…»  Ίσως επειδή λέγεται πως εδώ ήταν ένα από τα σπουδαιότερα µαντεία της αρχαιότητας µαζί µε αυτά των ∆ελφών και της ∆ωδώνης. Μας δείχνει το νερό που αναβλύζει σε µια σπηλιά µέσα στον ναό. «Λάλων ύδωρ» ή αγίασµα; Η φήµη πάντως σχετικά µε τις µαντικές του ιδιότητες το ακολούθησε και στους Χριστιανικούς χρόνους. Αποφεύγει να µιλάει γι’ αυτό η Ειρήνη, η οποία µέχρι πριν λίγα χρόνια ζούσε στην Αθήνα, δούλευε σε διαφηµιστική κι ερχότανε στην Αµοργό για διακοπές. Θα µας πει όµως κάτι καλύτερο: «Να αγαπάτε ό,τι κάνετε κορίτσια και να ‘στε πάντα ελεύθερες. Ελεύθερες µέσα σας…»

Φάβα με χταποδάκι ‹στου «Μαλανδράκη»’ στα Κατάπολα.
Παντού σε κερνάνε μια ψημένη ρακή. 
Ο Λεωνίδας Βλαβιανός με τις αμοργιανές του γραβιέρες.
Χαμόγελα στον Πύργο στην Αρκεσίνη. 

Προτάσεις

info's

Ευχαριστούµε τον ∆ήµο Αµοργού κι όλους όσους βοήθησαν την πραγµατοποίηση του ρεπορτάζ. 

Thomas Auto-Moto Rental. Φαίνεται απίστευτο µα θες τουλάχιστον δέκα µέρες να γυρίσεις όλο το νησί, και το µεταφορικό µέσο είναι οπωσδήποτε απαραίτητο. Με τρία υποκαταστήµατα στα Κατάπολα, την Αιγιάλη και τη Χώρα, ο Θωµάς είναι ο άνθρωπός σας. Τηλ.: 22850 71777, www.thomas-rental.gr

∆ιαµονή

Pension Chora. Σπιτάκια διαµορφωµένα στο πρότυπο του παραδοσιακού και µπαλκονάκια µε θέα ως τα Κατάπολα. Μια από τις λίγες πανσιόν στο νησί που µένουν ανοιχτές ολόκληρο το χρόνο. Τηλ.: 22850 71882, 6938 303912, κ. Αργυρώ Γιαννάκου.

Hotel Minoa. Κοµψότατο, µικρό ξενοδοχείο στο κέντρο των Καταπόλων µε λιτή, µοντέρνα διακόσµηση και µπαλκόνια µε θέα το λιµάνι. Κάτω στο καφέ απολαµβάνουµε και τα περίφηµα Γλυκά της Ποθητής -παραδοσιακά παστέλια και ξεροτήγανα, σιροπιαστά, απίθανα cheesecake και τις ανάρπαστες πίτες της που παρασκευάζει καθηµερινά δίπλα στο εργαστήρι της. Ανοιχτά όλο τον χρόνο. Τηλ.: 22850 71480, 74055,www.hotelminoa.gr.

Φαγητό

«Στου Μαλανδράκη» όπως λένε οι Αµοργιανοί, ένα από τα εναποµείναντα παντοπωλεία –ουζοµεζεδοπωλεία του νησιού θα απολαύσουµε φάβα παρέα µε χταποδάκι,  άγρια χόρτα, τυριά, κρέατα, θαλασσινά – όλα ντόπια -  µαζί και καταπληκτικές σπιτικές πίτες µε θέα τα απάνεµα νερά των Καταπόλων. PROTON Market, τηλ.: 22850 74254. Στον Πύργο. Ψωµί επτάζυµο ζυµωτό, ψηµένο στον ξυλόφουρνο, κατσικάκι λαδορίγανη, νησιώτικα γιαπράκια κι οµελέτα µε καβουρµά στο αυλιδάκι του στην Αρκεσίνη. Εξαιρετική φιλοξενία, κι οι καλύτεροι κεφτέδες που έχεις δοκιµάσει ποτέ. Τηλ.: 22850 72258.

Αγορές

ΚΑΤΟΙ SOAP Χειροποίητα σαπούνια της οικογένειας Κωβαίου. Με λεβάντα, κανέλλα, αλόη, γάλα καρύδας, θαλασσινά φύκια –η λίστα µοιάζει ατέλειωτη. Κρέµες προσώπου από µελισσοκέρι, ελαιόλαδο και αιθέρια έλαια, φυσικές αντικουνουπικές, balsam χειλιών µε αµυγδαλέλαιο και λάδι µπανάνας, και πολλά ακόµη αγνά καλλυντικά, αποστέλλονται πανελλαδικώς λιανική και χονδρική. Τηλ.: 6971 739936. 

Amorgos Organic. Το µπρούσκο κρασάκι του ανάρπαστο στην Αµοργό, το γλυκό τριαντάφυλλο το ωραιότερο απ’ όσα έχω δοκιµάσει, µοσχοβολά η µαρµελάδα του από µανταρίνι χιώτικο. Φρεσκοκοµµένα φρούτα κι οπωροκηπευτικά - όλα της εποχής, µεγαλωµένα βιολογικά µε φροντίδα και αγάπη– σαν τα ντοµατάκια του Νώντα δεν έχει! Τηλ.: 6945 793928.

Θα το βρείτε στο

τεύχος 121

0
Shares

Σας αρέσει το site μας?

Ακολουθήστε μας στα social και δεν θα το μετανιώσετε...

0
Shares