Μονοπάτι Ασκληπιού

Ίαση για την ψυχή

Η φύση, η ζωή, άλλοτε μας δίνουν, άλλοτε μας παίρνουν ανάλογα με τις βουλές τους. Πώς να εξηγήσεις αλλιώς τις φυσικές καταστροφές που μεταμορφώνουν πολλές φορές τους επίγειους παραδείσους σε ζωντανές κολάσεις; Οι πυρκαγιές, οι σεισμοί, οι πλημμύρες μετατρέπουν τα δάση σε καρβουνότοπους, τα σπίτια σε χάρτινα ερείπια, τους γαλήνιους ποταμούς σε μαινόμενους ταύρους, που γκρεμίζουν τα πάντα στο πέρασμά τους. Και στη φύση πάλι θ’ αναζητήσεις την επούλωση, αυτή θα σου προσφέρει τις λύσεις, είναι η Μητέρα που θα σ’ αγκαλιάσει και θα σε παρηγορήσει. Εκεί αναζητούσε κι ο Θεός της Ιατρικής, ο Ασκληπιός, απαντήσεις για τη θεραπεία των ανθρώπων. Στα μονοπάτια που βάδισε κι εκεί θ’ αναζητήσουμε κι εμείς τις δικές μας απαντήσεις…

Είναι λεπτή πολλές φορές η γραμμή ανάμεσα στο καλό και στο κακό, στη ζωή και στον θάνατο, στο φάρμακο και στο φαρμάκι κι οι ρόλοι συνέχεια εναλλασσόμενοι. Ο Ασκληπιός το είχε συνειδητοποιήσει και χρησιμοποίησε δηλητήριο φιδιού για να νεκραναστήσει τον Γλαύκο λέει ο μύθος. Πώς; Παρατηρώντας τη φύση και διακρίνοντας τα μυστικά της! Έτσι το φίδι, ακολουθώντας κατακόρυφη υπερβατική πορεία τυλιγμένο στο σκήπτρο του, έγινε το σύμβολο της Ιατρικής.

Ο θεραπευτής Θεός συνήθιζε να βολτάρει στο Κερκέτιο όρος, στον Κόζιακα και να μαζεύει τα θεραπευτικά βοτάνια του στα μονοπάτια του βουνού, του τόσο πλούσιου σε είδη χλωρίδας και σε κρυστάλλινα νερά. Τα χνάρια του αποφασίσαμε να ακολουθήσουμε κι εμείς στις θεσσαλικές μας διαδρομές για να οσμιστούμε μερικά από τα θεραπευτικά μυστικά του.

Έχοντας περάσει πριν από τα χωριά του Ασπροποτάμου και από το Μουζάκι, αντιληφθήκαμε από πρώτο χέρι ότι η θεσσαλική γη δεν επλήγη μόνο από τις πλημμύρες στον κάμπο, αλλά και πιο ορεινά, από την καταστροφική μανία των ποταμιών που φούσκωσαν. Ο Ασπροπόταμος ξήλωσε όλο τον παραποτάμιο δρόμο και απέκοψε την επικοινωνία ανάμεσα στα χωριά. Ένα ωραίο ταβερνάκι, κοντά στο ποτάμι, στον δρόμο προς τα Κρανιά που είχαμε επισκεφθεί πέρυσι, το εξαφάνισε κυριολεκτικά, μας πληροφόρησαν. Στο Μουζάκι περνάς και βλέπεις ένα ολόκληρο κτίριο να έχει γείρει περισσότερο κι από τον Πύργο της Πίζας! Στην Πύλη Τρικάλων, το γεφύρι καταστράφηκε κι αν αυτό δεν είχε συμβεί, όπως μας είπαν, θα είχε αλλάξει ο ρους του ποταμού και θα είχε περάσει το ποτάμι μέσα από το χωριό. Κι αυτό γιατί τα φερτά υλικά (κορμοί κλπ.) θα μετέτρεπαν το γεφύρι σε φράγμα!

Το κράτος προσέφερε το καλοκαίρι μια μικρή επιδότηση («Τhessaly Pass» - 150 ευρώ) στη μορφή άυλης κάρτας, μια καλή πρωτοβουλία για να ενισχυθεί ο τουρισμός στις πληγείσες περιοχές, κι εμείς από την άλλη, ο καθένας μας καταλαβαίνει ότι ταξιδεύοντας στα όμορφα αυτά μέρη, βοηθά τους ανθρώπους αυτούς και τον τόπο τους να επανακάμψουν.

Εάν κάποιο δέντρο είναι σπασμένο, δεν είναι άρρωστο και δοθεί η άδεια στον ξυλογλύπτη, μπορεί να πάρει το ξύλο και να το μετατρέψει σε γλυπτό κομψοτέχνημα!

Όπως έκανε και στο παρελθόν ο Ασκληπιός, εδώ θα συναντήσεις και θα συλλέξεις πλήθος ιαματικών βοτάνων· ένα πραγματικό εργαστήρι της φύσης!

Με αφετηρία την Πύλη Τρικάλων ξεκινάμε, λοιπόν, να βρούμε τα χνάρια του Ασκληπιού σε ένα πολύ κοντινό χωριό, στις πλαγιές του ευλογημένου Κόζιακα, το Γοργογύρι. Γυρνά γοργά εδώ, το τρεχούμενο νερό στις δεκάδες δριστέλες, τις νεροτριβές που ακόμα λειτουργούν για το πλύσιμο των χαλιών, χωρίς απορρυπαντικά και χημικά, με τον φυσικό τρόπο. Εδώ αξίζει να έρθεις την πρώτη του χρόνου να βιώσεις το έθιμο των «Καρκάντζαλων». Όλοι οι χωριανοί έχουν ντυθεί κάποια στιγμή «Καρκάντζαλοι», καλικάντζαροι δηλαδή, που περνούν από τα σπίτια κάθε Πρωτοχρονιά για να ξορκίσουν το κακό, κάνοντας φασαρία με τις κουδούνες τους και τα κυπριά τους. Με τις ιδιότυπες φορεσιές και τις μάσκες τους, μοιάζουν σαν παγανιστικοί, ασπρόμαυροι Αγιοβασίληδες!

Μια ιδέα από τη γιορτή, παίρνεις καθώς επισκέπτεσαι την πλατεία του χωριού, όπου συναντάς ένα τεράστιο ξυλόγλυπτο άγαλμα ενός «Καρκάντζαλου». Το έχει φιλοτεχνήσει ο τρικαλινός καλλιτέχνης Άγγελος Πατσιατζής μέσα στο μονοπάτι του Ασκληπιού, πάνω σε δέντρο του δάσους, με την τεχνική του αλυσοπρίονου! Εάν κάποιο δέντρο είναι άρρωστο και δοθεί η άδεια στον ξυλογλύπτη, μπορεί να το μετατρέψει σε ξυλόγλυπτο κομψοτέχνημα! Αυτό ήταν το πρώτο του δημιούργημα στην περιοχή αλλά αργότερα έφτιαξε κι άλλα, που κοσμούν το μονοπάτι του Ασκληπιού και είναι αυτά που το κάνουν τόσο ιδιαίτερο!

Έχοντας πάρει τις πληροφορίες μας ανυπομονούμε να περιηγηθούμε στο περίφημο μονοπάτι και να συναντήσουμε τα περίφημα γλυπτά! Σύντομα βγαίνουμε από το χωριό και παρκάρουμε στην αφετηρία του. Είναι πολύ προσεγμένο από τον Δήμο των Τρικάλων, θέλοντας να το αναδείξουν ως το μονοπάτι του Τρικαλινού Γιατρού Θεού. Ας μην ξεχνάμε, ότι η πόλη τους κοσμείται από ένα μεγάλο ορειχάλκινο αδριάντα του Ασκληπιού, στα κεντρικά, στη γέφυρα του Ληθαίου Ποταμού! Πλακόστρωτο στο μεγαλύτερο τμήμα του, συνοδεύεται από τα γάργαρα νερά του Κεφαλοποτάμου, που σχηματίζουν διαρκώς μικρές βάθρες και καταρρακτάκια. Αν θες να δροσιστείς σε αυτά τα νερά, πρόσεχε: είναι αρκετά κρύα! Τη βουτιά μέσα τους τη νιώθεις σαν πραγματική κάθαρση, άλλωστε τα ίδια είναι που τροφοδοτούν και τις δριστέλες-πλυντήρια του Γοργογυρίου!

Σύντομα συναντάμε το πρώτο ξύλινο άγαλμα, το «Φίδι του Ασκληπιού», τυλιγμένο στο σκήπτρο του, μια ξύλινη ράβδο. Λίγο πιο πάνω βρίσκουμε το επόμενο, τον «Φύλακα του Μονοπατιού», μια ανδρική μορφή που αγναντεύει το τοπίο γαλήνια. Τα ξυλόγλυπτα συνδυάζονται ιδανικά με το τοπίο και είναι σα να μας εισάγουν στο παραμύθι!

Τα πλατάνια του μοναπατιού φημίζονται κι αυτά για τα περιστρεφόμενα σχήματα των κλαδιών τους, σα να είναι σε αέναη κίνηση! Όλα μοιάζουν να ζωντανεύουν και το νερό αυτή τη φορά κελαρύζει ήσυχα ψιθυρίζοντας ιστορίες. Δεν βροντοφωνάζει όπως τότε με τη θεομηνία, αλλά κυλά γλυκά, θεραπευτικά, σα βάλσαμο. Υποσχόμενο γιατρειά, από κάθε έγνοια, κάθε σκιά μέσα σου. Όπως έκανε και στο παρελθόν ο Ασκληπιός, εδώ θα συναντήσεις και θα συλλέξεις πλήθος ιαματικών βοτάνων· ένα πραγματικό εργαστήρι της φύσης!

Λίγο αργότερα, αντικρύζουμε άλλα τρία ξυλόγλυπτα αγάλματα σε μια πλακόστρωτη πλατειούλα: δυο γυναίκες και ένα μικρό αγόρι. Έχοντας παρακολουθήσει τον καλλιτέχνη, αναγνωρίζω τις ταυτότητές τους: «Η Νεράιδα του Δάσους», «η Νεράιδα του Νερού» και το αγοράκι, «ο Βοηθός του Ασκληπιού». Στόχος είναι να εμπλουτισθεί το μονοπάτι με περισσότερα γλυπτά, πρωτοβουλία που είναι εξαιρετική, τόσο για το μονοπάτι που αποκτά επιπλέον αισθητική αξία – το αποτέλεσμα είναι εκπληκτικό, όσο και για τον ίδιο τον καλλιτέχνη, που με αυτό τον τρόπο προβάλλει δημόσια το έργο του.

Γύρω στα 40 λεπτά διαρκεί η περιήγησή μας στο μαγευτικό μονοπάτι. Κάποιος βέβαια μπορεί να συνεχίσει προς τις πηγές του ποταμού, σε μια όχι τόσο μακρινή αλλά πιο απαιτητική ανάβαση. Κι εμείς θα σας χαιρετήσουμε με μια ευχή: Είθε πάντα το ανθρώπινο έργο να δένει τόσο αρμονικά με αυτό του Δημιουργού.