Skip to main content

Μαίναλο

Ο κήπος με τα έλατα

Τα έχει όλα η Πελοπόννησος: θάλασσα με μαγευτικές παραλίες αλλά και κάμπους, λίμνες, ποτάμια και βουνά. Και τι βουνά; Έξι Γίγαντες! Τους τέσσερις στα βόρεια: Ζήρια, Χελμός, Παναχαϊκό, Ερύμανθος κι άλλους δύο στον νοτιά: ο Ταΰγετος και ο Πάρνωνας, δεν χρειάζονται συστάσεις οι δυο αυτοί Τιτάνες. Και στο κέντρο της ένα έβδομο, το Μαίναλο. Τούτος ο «Βενιαμίν» φυλά πολλές εκπλήξεις. Είναι τέτοιες οι ομορφιές του, που ίσως και να ξεπερνά τα υπόλοιπα σε αίγλη. Εδώ η αρκαδική καρδιά χτυπά δυνατά και με θέρμη. Εδώ γεννήθηκε και μεγαλούργησε ο γέρος του Μοριά, εδώ ανδρώθηκε ο σύγχρονος ελληνισμός, εδώ θα γίνεις ένα με τη φύση, σαν χαθείς στα ατέλειωτα μονοπάτια του.

Το έλατο στο Μαίναλο έχει την τιμητική του. Απέραντα δάση κεφαλληνιακής ελάτης, ένα πράσινο σκούρο χαλί που ντύνει τα βουνά σαν δροσερό πέπλο, γεμάτο εσωτερικές διαδρομές-λαγούμια όπου ο περιηγητής βρίσκει τον παράδεισό του. Όρεξη να έχεις να περπατάς σε ένα από τα ελάχιστα μέρη στην Ελλάδα με πιστοποιημένα σηματοδοτημένα μονοπάτια. Τα χωριά που συνδέουν οι περιπατητικές οδοί είναι όλα τους ένα κι ένα, αναπόσπαστα με τη φυσική ομορφιά, χάρμα οφθαλμών. Τα σημεία ενδιαφέροντος πάμπολλα: γεφύρια, φαράγγια, σπήλαια, μοναστήρια, κάστρα, ναοί, μνημεία. Εμείς για αυτό το αφιέρωμα διαλέξαμε την ψηλότερη κορφή του. Οστρακίνα το όνομά της που, όπως θα μας πει ο συνοδοιπόρος μας, Άρης, προέρχεται από το γεγονός ότι κάποτε εκεί ψηλά ήταν θάλασσα κι έχουν βρεθεί όστρακα, ίσως σε μορφή απολιθωμάτων. 

Όσο μας διηγείται, το βλέμμα μας πλανιέται σε μια αχανή θάλασσα από βουνά που μας περιστοιχίζει. Από κορφές, καλύτερα, που μοιάζουν με νησιά και με τον κάμπο της Μαντίνειας από κάτω, να υποδύεται το νερό που τα περιβάλλει. Η πραγματική θάλασσα είναι τόσο μακριά που θέλει προσπάθεια για να την εντοπίσεις, ξέρεις όμως ότι βρίσκεται γύρω από αυτά τα άπειρα βουνά που συνθέτουν το αγαπημένο νησί, τον Μοριά. 

Ο άνεμος στην κορυφή σφυρίζει δυνατά γύρω μας. Ο καλός μας ο άνεμος, σε τίποτα δε φταίει που κάποιοι γεμίζουν τα βουνά με προπέλες για να τον εκμεταλλευτούν καταστρέφοντας το φυσικό τοπίο, χαλώντας το ονειρικό των βουνοκορφών. Οι άνθρωποι που αγαπάμε τη φύση, πονάμε στην προοπτική της αλόγιστης εκμετάλλευσης στον βωμό του κέρδους και πολεμάμε με όλες μας τις δυνάμεις για να διασφαλίσουμε το φυσικό περιβάλλον όσο το δυνατόν αλώβητο. Μαθαίνουμε ότι είναι ήδη αποφασισμένο το Μαίναλο να γεμίσει ανεμογεννήτριες και πρέπει όλοι μας να ευαισθητοποιηθούμε απέναντι σε μια τέτοια εξέλιξη. 

Διόλου παράξενο που ο όρος «Αρκαδία» σαν ποιητική έννοια εκφράζει τον χαμένο παράδεισο, έναν ουτοπικό προορισμό απαράμιλλης ομορφιάς που όλοι έχουμε την τάση να αναζητάμε.

 

Ορειβατικό καταφύγιο «Πάνος Αλεξόπουλος» 

Ο δρόμος για να φτάσουμε στα 1981 υψόμετρο δεν διάρκεσε πολύ, αλλά ήταν απολαυστικός, το ίδιο και η διαδρομή μας οδικώς από την Αθήνα. Σε μόλις δυο ώρες βρισκόμαστε στο ορειβατικό καταφύγιο του Μαινάλου, ψηλά στα 1600 μέτρα, την πεζοπορική αφετηρία μας. Ο Άρης Γιαννούκος είναι υπεύθυνος για το καταφύγιο και μας υποδέχεται με το τζάκι αναμμένο και μια ζεστή κούπα τσάι. Θα έρθει μαζί μας ως την κορυφή. Ο ίδιος είναι οδηγός βουνού και πολλές φορές αναλαμβάνει να συνοδεύσει ομάδες σε πεζοπορικούς προορισμούς, ενώ ασχολείται και με την αναρρίχηση. Θα μας ενημερώσει ότι στο χωριό Νεστάνη, κοντά στην Τρίπολη, υπάρχει πολύ ωραίο αναρριχητικό πεδίο για τους λάτρεις αυτής της ενασχόλησης. 

Το καταφύγιο του ΕΟΣ Τρίπολης βρίσκεται πολύ κοντά στο χιονοδρομικό κέντρο του Μαινάλου, που αποτελεί και τον κοντινότερο προορισμό για τα χειμερινά σπορ από την πρωτεύουσα, αρκεί να υπάρχει επαρκές χιόνι. Το καταφύγιο, όμως, απευθύνεται κυρίως στους λάτρεις της πεζοπορίας και λειτουργεί όλο τον χρόνο από Παρασκευή ως Κυριακή, αλλά και τις καθημερινές κατόπιν συνεννόησης. Διαθέτει ένα τετράκλινο, ένα εξάκλινο και τρία οχτάκλινα δωμάτια, χωράει δηλαδή περίπου 35 άτομα. Σε αντίθεση με τα περισσότερα καταφύγια, οι χώροι του είναι μικροί και μπορούν να εξυπηρετήσουν μικρές παρέες ή οικογένειες παρέχοντας ιδιωτικότητα. Η τραπεζαρία με το μεγάλο τζάκι είναι πολύ όμορφη, διαθέτει και μπαλκόνι για να απολαμβάνεις τη θέα του βουνού, ενώ το μόνιμα αναρτημένο πανό κόντρα στα αιολικά, σου θυμίζει ότι δυστυχώς πρέπει να πολεμήσεις για να τη διατηρήσεις ως έχει. Παρότι είναι φτιαγμένο από το 1969, μας έκαναν εντύπωση οι σύγχρονες και πεντακάθαρες τουαλέτες που πιο πολύ θυμίζουν ξενοδοχείο 5 αστέρων! Για όλους αυτούς τους λόγους, μαζί με την απαράμιλλη ομορφιά του βουνού και τη ζεστή φιλοξενία του οικοδεσπότη, η προσέλευση είναι μεγάλη και πολλές φορές επιστρατεύεται και η τραπεζαρία για στρωματσάδα, οπότε έχετε το νου σας να κάνετε κράτηση εγκαίρως! 

Κορυφή Οστρακίνα 

Εγκαταλείποντας τη θαλπωρή του καταφυγίου, παίρνουμε τον δρόμο για την ανάβαση. Στα 200 μέτρα υπάρχει διακλάδωση, αριστερά πας στο Λεβίδι και δεξιά στην Οστρακίνα. Το μονοπάτι ελίσσεται ανάμεσα από χαμηλή βλάστηση από κέδρους -άρκευθους που μας χαρίζουν το άρωμά τους. Τα έλατα λόγω υψομέτρου εδώ είναι λιγοστά, μοναχικά, μα σαν τα συναντάς, τι μεγαλοπρέπεια! Πολλές φορές παρεκκλίνουμε από το μονοπάτι για να συναντήσουμε αυτούς τους αγέρωχους γίγαντες από κοντά. Η θέα νότια προς τις γύρω βουνοκορφές, μόνιμη και επιβλητική, ενώ το τοπίο είναι κυρίως γυμνό με υπέροχους βράχινους σχηματισμούς. Ο αγέρας πεντακάθαρος και δεν χορταίνουμε να γεμίζουμε τα πνευμόνια μας με την υγεία που αποπνέει. 

Σύντομα καβατζάρουμε την κορυφογραμμή και βλέπουμε τη βόρεια άποψη προς τον κάμπο της Μαντίνειας και τις υπόλοιπες κορφές. Μέσα σε λίγα λεπτά φτάνουμε στην κορυφή με το εικονοστάσι και την ελληνική σημαία. Μια κορυφή ολοστρόγγυλη με ανοιχτή κυκλική πανοραμική θέα 360 μοιρών προς όλη την ορεινή Πελοπόννησο. Ο Άρης μάς ξεναγεί και μας ονοματίζει την κάθε κορφή. Είναι όμως τόσες πολλές που είναι αδύνατο να τις θυμάσαι όλες. Μόνο το ίδιο το Μαίναλο έχει πόσες αντίστοιχες κορυφές παρομοίου υψομέτρου. Απολαμβάνουμε κι απολαμβάνουμε χωρίς να χορταίνουμε την ομορφιά, όμως κάποια στιγμή φτάνει η ώρα της επιστροφής. Σε μια ωρίτσα θα έχουμε διανύσει τα 4,5 χιλιόμετρα που μας χωρίζουν από τη βουνίσια «φωλιά» μας, όπου θα κουβεντιάζουμε δίπλα στη φωτιά. Κοχύλια όσο κι αν ψάξαμε δεν βρήκαμε!

 

Παραμυθένια Βυτίνα 

Δυστυχώς δεν υπάρχει η δυνατότητα να διανυκτερεύσουμε στο βουνό, καθώς θα είναι κλειστό το βράδυ το καταφύγιο, οπότε αποχαιρετούμε τον καλό μας σύντροφο Άρη, που μας γεμίζει με χρήσιμες πληροφορίες και κεράσματα. 

Η διαδρομή μέχρι τη Βυτίνα όπου θα φιλοξενηθούμε είναι επίσης υπέροχη, μέσα σε πανέμορφο ελατόδασος. Διόλου παράξενο που ο όρος «Αρκαδία» σαν ποιητική έννοια εκφράζει τον χαμένο παράδεισο, έναν ιδανικό ουτοπικό προορισμό απαράμιλλης ομορφιάς που όλοι έχουμε την τάση να αναζητάμε. Μ’ αυτές τις σκέψεις, βιώνοντας τη δική μας Αρκαδία, μπαίνουμε στη Βυτίνα, ένα κουκλίστικο χωριουδάκι – λες και βγήκε από παραμύθι! Τι αγαλλίαση που θα μείνουμε στον πανέμορφο ξενώνα Αίγλη, στην αρχή του περίφημου δρόμου της Αγάπης! Είναι πολύ γουστόζικος, καθαρός και αισθητικά προσεγμένος, ενώ η περιποίηση της κυρίας Φωτεινής μοναδική, πραγματικά απολαύσαμε τη διαμονή μας όπως και το εξαιρετικό δείπνο στην παραδοσιακή ταβέρνα του Παντελή! 

Το πρωί περπατάμε στην οδό Αγάπης, το ρομαντικό τούνελ από τα θεόρατα δέντρα αριστερά και δεξιά, που ενώνουν τις φυλλωσιές τους δημιουργώντας ένα ειδυλλιακό πέρασμα για τους ερωτευμένους και όχι μόνο! Το φθινόπωρο βέβαια τα φύλλα είναι πεσμένα κι όσα έχουν μείνει κοκκινοκίτρινα και πάλι όμως η «αγαπημένη» περατζάδα είναι σαγηνευτική! Σειρά έχει το επίσης εξαίσιο «Δασάκι της Βυτίνας». Τι πανύψηλα και ευθυτενή που είναι εδώ τα δέντρα, φτάνουν θαρρείς στον ουρανό και τον τρυπάνε! Το δάσος φιλοξενεί 36 διαφορετικά είδη πεύκης και χανόμαστε για ώρα στο μεγαλείο του… 

 

Τρούπα και Δρακοτρυπιά 

Έχει έρθει όμως η ώρα για νέες περιπέτειες: Αναζητούμε τη σπηλιά γνωστή ως «Δρακοτρυπιά». Στο παντοπωλείο της Βυτίνας θα μας δώσουν οδηγίες (στον δρόμο προς το καταφύγιο παίρνεις το δεύτερο χωματόδρομο που συναντάς στα δεξιά, 5 χλμ. περίπου μετά το μνημείο πεσόντων). Στην αρχή του χωματόδρομου, αν θες μπορείς να αφήσεις το όχημά σου και να περπατήσεις γύρω στα 20 λεπτά μέχρι να βρεις επάνω στο δρόμο την ταμπέλα «Δρακοτρυπιά», όπου είναι και η είσοδος του Σπηλαίου. Στον χάρτη του Μαίναλου αναφέρεται ως «σπήλαιο Πανός και Νυμφών». 

Επιτέλους την ανακαλύπτουμε! Την προηγούμενη ημέρα, αναζητώντας την στο οροπέδιο Καπέλη, είχαμε ανακαλύψει μια άλλη παρόμοια σπηλιά, την επονομαζόμενη «Τρούπα»! Τόσο στη Δρακοτρυπιά, όσο και σ’ αυτήν, παλιά, οι Βυτινιώτες αποθήκευαν τυριά και γαλακτοκομικά για συντήρηση. Το εντυπωσιακό είναι ότι για να βρεθείς εντός της Τρούπας, πρέπει να κατέβεις μια κατακόρυφη σκάλα 10 μέτρων που οδηγεί σε μια μεγάλη επιβλητική αίθουσα. Το διάκοσμό της βέβαια, σε αντίθεση με της Δρακοτρυπιάς, δεν είναι ιδιαίτερα αξιόλογο. 

Η Δρακοτρυπιά, όμως, σε αφήνει άφωνο! Νιώθουμε σαν μικροί σπηλαιολόγοι, καθώς από το φως του φακού των κινητών μας, αποκαλύπτονται συστάδες σταλαγμιτών και σταλακτιτών ιδιαίτερα εντυπωσιακές και σε πανδαισία χρωμάτων! Εδώ οι αίθουσες είναι μικρές και δαιδαλώδεις και βαδίζουμε μόλις στις δύο πρώτες. Είναι αρκετά βαθύτερο το σπήλαιο, όμως, όπως έχουμε πληροφορηθεί, για να προχωρήσεις πιο πέρα απαιτείται ο κατάλληλος σπηλαιολογικός εξοπλισμός. Εδώ κάτω νιώθεις ότι βρίσκεσαι σε έναν άλλο, βουβό, σκοτεινό κόσμο και σύντομα μας πιάνει ένα δέος που μας δημιουργεί την επιθυμία να βγούμε πάλι στην επιφάνεια της γης! 

Βγαίνοντας, η Βυτίνα είναι χαμηλά στα πόδια μας και προσπαθούμε να τη διακρίνουμε μέσα από την πυκνή βλάστηση. Στην επιστροφή δεν μπορούμε παρά να σκεφτόμαστε πόσο πλούσια έχει προικίσει ο πλάστης αυτό τον τόπο, με πόση ευλογία. Κι ευχόμαστε πραγματικά, το ανθρώπινο χέρι να τον σεβαστεί και να τον αφήσει ανέγγιχτο! 

Προτάσεις

info's

 

Το δίκτυο μονοπατιών στο Μαίναλο είναι ατελείωτο. Μόνο το Menalon Trail είναι 75 χλμ. και περιλαμβάνει 8 διαδρομές που συνδέουν τα χωριά του βουνού. Είναι το πρώτο ευρωπαϊκά πιστοποιημένο για την ποιότητα και την ασφάλεια που σου προσφέρει. Σκεφτείτε μόνο ότι το κινητό έχει σήμα καθ’ όλο το μήκος των διαδρομών του! 

Όλα τα χωριά του Μαίναλου αξίζουν μια επίσκεψη, ενώ στην Αλωνίσταινα, τέλη Νοέμβρη με αρχές Δεκέμβρη διοργανώνεται κι η γιορτή για το καλοσώρισμα του Χειμώνα με φωτιές, χορούς και μουσική! 

Για το ορειβατικό καταφύγιο στο οροπέδιο της Οστρακίνας, απ’ όπου επίσης ξεκινούν ή περνούν πολλά μονοπάτια για τα χωριά του Μαινάλου: τηλ.: 6972 221361, Άρης Γιαννούκος, www.katafygiomainalou.gr.  

Για το ξενοδοχείο «Αίγλη» στην όμορφη Βυτίνα: τηλ.: 6944 552270, FB: Hotel Aegli Vytina, www.hotelaegli.gr. 

Θα το βρείτε στο

τεύχος 143

Στο ίδιο τεύχος